واویلا . واویلتا کردن .
واویلتا
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
واویلتا. [ وَ ل َ ] ( ع صوت مرکب ) واویلا.
- واویلتا کردن :
برسر چاهی بدید آن دزد را
که فغان می کرد و هم واویلتا.
- واویلتا کردن :
برسر چاهی بدید آن دزد را
که فغان می کرد و هم واویلتا.
مولوی.
کلمات دیگر: