احیای قلبی ریوی

احیای قلبی ریوی (به انگلیسی: CardioPulmonary Resuscitation) سی. پی. آر شامل اقداماتی است که برای بازگرداندن اعمال حیاتی دو عضو مهم قلب و مغز در فردی که هوشیاری خود را از دست داده، انجام می شود و تلاش می شود تا گردش خون و تنفس به طور مصنوعی تا زمان برگشت جریان خون خودبخودی بیمار برقرار شود.:S۶۴۳ اگر فرد دارای پالس بوده ولی دچار قطع تنفس شده باید با تنفس مصنوعی دهان به دهان ادامه داد.
اختراع ها در ایالات متحده (۱۹۴۶–۱۹۹۱)
اداره کردن راه هوایی
به دلیل اینکه بدون این اقدامات به علت فقدان اکسیژن مرگ مغزی دائمی در عرض زمان کمتر از ۶–۴ دقیقه (زمان طلایی) ایجاد می شود واژهٔ احیاء قلبی ریوی (CPR) در سال ۱۹۸۸ به احیاء قلبی، ریوی و مغزی تغییر نام داد.ایست قلبی- تنفسی بی گمان یکی از خطیرترین وضعیتهایی است که نیاز به اقدام فوری جهت حفظ حیات و پیشگیری از ضایعات جبران ناپذیراندامهای حیاتی بدن دارد. این اقدامات بر اساس پروتکل های خاصی صورت می گیرد لازمه اجرای آن کسب دانش و مهارت فرد احیاگر می باشد در حال حاضر فقط ۱۰٪ موارد احیاء داخل یا خارج از بیمارستان موجب بقاء طولانی مدت بیماران می شود.
قبل از هرگونه اقدامی جهت انجام احیای قلبی تنفسی هر مصدوم اطمینان حاصل کنید که این عمل سلامتی شما یا مصدوم را از نظر سرایت بیماری هایی چون ایدز و هپاتیت تهدید نمی کند.مهمترین تغییر در دستورالعمل احیاء سال ۲۰۱۰میلادی تغییر A-B-C (راه هوایی- تنفس- گردش خون) به C-A-B (گردش خون- راه هوایی- تنفس) می باشد. به استثنای نوزادان تازه متولد شده.:S۶۴۰مراحل CPR در خارج از بیمارستان به ترتیب (چپ به راست) عبارتند از C-A-B:S۶۴۲:
C ماساژ قلبی Circulation