میر محمد امیر عالم خان منغیت (۱۹۴۴–۱۸۸۰)، آخرین امیر بخارا، و از نوادگان چنگیزخان بود که پیش از چیرگی کامل حکومت اتحاد جماهیر شوروی بر ماوراءالنهر، حکمرانی داشت. دلیل عالم خوانده شدن این امیر، درس خواندنش در دانشگاه استراسبورگ و تحصیل کرده بودنش عنوان شده است.
ویکی پدیای انگلیسی، ویرایش ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۱
با وجودی که از سال ۱۸۷۳ خانات بخارا تحت الحمایه امپراتوری روسیه قرار گرفته بود، امیر در اداره امور داخلی آزادی عمل داشت و نظام سلطنت مطلقه برقرار بود.
روز ۲ سپتامبر ۱۹۲۰ میلادی نیروهای ارتش سرخ شوروی به فرماندهی ژنرال میخائیل فرونزه به بخارا حمله کردند. پس از چهار روز نبرد ارک امیر ویران شد و پرچم سرخ برفراز مناره کلیان به اهتزاز درآمد. امیر ناچار به دوشنبه و از آنجا به کابل رفت و در همان جا درگذشت. او را در گورستان شهدای صالحین به خاک سپردند؛ ولی نسرین غفاریان، نوه امیر عالم خان از غلط بودن این موضوع آگاهی می دهد و می گوید که امیر از راه کولاب و کابل به مشهد آمد و با نام خانوادگی غفاریان تربتی مجاور شناسنامه ایرانی گرفت و تا پایان زندگی در مشهد ماند و در همین شهر هم به خاک سپرده شد. وی دلیل برگزیدن پسوند تربتی مجاور را زندگی در مجاورت تربت علی بن موسی عنوان می کند.
امیر در سال های پناهندگی در افغانستان علاوه بر ارتباط با باسماچیان و رهبری صوری آن ها، خاطرات خود را به نام تاریخ حزن الملل بخارا به زبان فارسی نشر کرد که با کوشش محمد اکبر عشیق کابلی در سال ۱۹۹۰ در پیشاور به چاپ رسید.
ویکی پدیای انگلیسی، ویرایش ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۱
با وجودی که از سال ۱۸۷۳ خانات بخارا تحت الحمایه امپراتوری روسیه قرار گرفته بود، امیر در اداره امور داخلی آزادی عمل داشت و نظام سلطنت مطلقه برقرار بود.
روز ۲ سپتامبر ۱۹۲۰ میلادی نیروهای ارتش سرخ شوروی به فرماندهی ژنرال میخائیل فرونزه به بخارا حمله کردند. پس از چهار روز نبرد ارک امیر ویران شد و پرچم سرخ برفراز مناره کلیان به اهتزاز درآمد. امیر ناچار به دوشنبه و از آنجا به کابل رفت و در همان جا درگذشت. او را در گورستان شهدای صالحین به خاک سپردند؛ ولی نسرین غفاریان، نوه امیر عالم خان از غلط بودن این موضوع آگاهی می دهد و می گوید که امیر از راه کولاب و کابل به مشهد آمد و با نام خانوادگی غفاریان تربتی مجاور شناسنامه ایرانی گرفت و تا پایان زندگی در مشهد ماند و در همین شهر هم به خاک سپرده شد. وی دلیل برگزیدن پسوند تربتی مجاور را زندگی در مجاورت تربت علی بن موسی عنوان می کند.
امیر در سال های پناهندگی در افغانستان علاوه بر ارتباط با باسماچیان و رهبری صوری آن ها، خاطرات خود را به نام تاریخ حزن الملل بخارا به زبان فارسی نشر کرد که با کوشش محمد اکبر عشیق کابلی در سال ۱۹۹۰ در پیشاور به چاپ رسید.
wiki: امیر عالم خان