اشاکت خار بر آوردن درخت یا به خار در خستن کسی را .
اشاکه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( اشاکة ) اشاکة. [ اِ ک َ ] ( ع مص ) خار برآوردن درخت. یقال :اشوکت الشجرة اشواکاً ( علی الاصل ) و کذا اشاکت اشاکةً؛ ای اخرجت شوکة. || به خار درخستن کسی را. رسانیدن خار را و رنجانیدن به آن. ( منتهی الارب ).
اشاکة. [ اِ ک َ ] (ع مص ) خار برآوردن درخت . یقال :اشوکت الشجرة اشواکاً (علی الاصل ) و کذا اشاکت اشاکةً؛ ای اخرجت شوکة. || به خار درخستن کسی را. رسانیدن خار را و رنجانیدن به آن . (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: