ببر سیبری (Panthera tigris altaica) یا ببر آمور یکی از زیرگونه های ببر است که در گذشته در بخش های وسیعی از شرق و مرکز آسیا و شرق روسیه می زیست اما امروزه تنها در منطقهٔ حفاظت شده ای در شرق سیبری زندگی می کند. ببر سیبری بزرگترین زیرگونهٔ ببر و بزرگترین گربه سان زندهٔ جهان است. ببر منقرض شده مازندران (ببر خزر) نزدیکترین نوع ببر به ببر سیبری است و مطالعات ژنتیکی جدید حکایت از آن دارد که این دو را حتی می توان یک زیرگونه محسوب کرد.
بر پایهٔ داده هایی در وبگاه سیمرغ
ببر سیبری در دهه ۱۹۳۰ در آستانه انقراض قرار داشت و تعداد آن ها تنها به بیست تا سی ببر کاهش یافته بود. اما این حیوان به طرزی باورنکردنی از انقراض قریب الوقوع رهایی جست و جمعیت آن تا سال ۲۰۱۰ به حدود ۳۶۰ ببر رسید. ببر سیبری با توجه به همین افزایش جمعیت از سال ۲۰۱۰ از بالاترین ردهٔ حفاظتی یعنی «به شدت در معرض خطر» خارج شده و در یک رده پایین تر یعنی «در خطر انقراض» قرار گرفته است. ببرهای سیبری تنوع ژنتیکی بسیار پائینی دارند که این به دلیل کاهش شدید جمعیت این حیوان در دهه ۱۹۴۰ و تعداد اندک توله ببرهایی است که به بلوغ می رسند. ضمن اینکه بیشتر از ۹۰ درصد ببرهای سیبری در منطقه کوهستانی سیخوته آلین زندگی می کنند و تبادل ژنتیکی اندکی با گروه های کوچکتر ببر سیبری در جنوب غربی استان پریموری دارند.
تازه ترین مطالعات ژنتیکی بر روی میتوکندری دی ان ای به جای مانده از ببرهای مازندران و نمونه های زنده ببر سیبری نشان داده که نیایِ مشترک این دو نوع ببر در شرق چین می زیسته و سپس از مسیر راه ابریشم-گانسو وارد آسیای میانه شده و بعداً گروهی از آن ها به سوی شرق سیبری و اطراف رود آمور رفته و ببر سیبری امروزین را شکل داده اند.
محل سکونت ببرهای سیبری در قسمت جنوبی شمال شرق روسیه در کنار رودخانه آمور و مرز روسیه با چین و کره شمالی است. تعداد کمی از ببر سیبری در چین هم سکونت دارند اما این جمعیت کوچک نمی تواند مستقل از جمعیت روسی به حیات خود ادامه دهد. یعنی بقای این ببرها در چین وابسته به جابجایی ببرها در طول مرز چین و روسیه است. مشخص نیست که آیا هنوز هم این ببر در کره شمالی حضور دارد یا در آن جا کاملاً منقرض شده است.
بر پایهٔ داده هایی در وبگاه سیمرغ
ببر سیبری در دهه ۱۹۳۰ در آستانه انقراض قرار داشت و تعداد آن ها تنها به بیست تا سی ببر کاهش یافته بود. اما این حیوان به طرزی باورنکردنی از انقراض قریب الوقوع رهایی جست و جمعیت آن تا سال ۲۰۱۰ به حدود ۳۶۰ ببر رسید. ببر سیبری با توجه به همین افزایش جمعیت از سال ۲۰۱۰ از بالاترین ردهٔ حفاظتی یعنی «به شدت در معرض خطر» خارج شده و در یک رده پایین تر یعنی «در خطر انقراض» قرار گرفته است. ببرهای سیبری تنوع ژنتیکی بسیار پائینی دارند که این به دلیل کاهش شدید جمعیت این حیوان در دهه ۱۹۴۰ و تعداد اندک توله ببرهایی است که به بلوغ می رسند. ضمن اینکه بیشتر از ۹۰ درصد ببرهای سیبری در منطقه کوهستانی سیخوته آلین زندگی می کنند و تبادل ژنتیکی اندکی با گروه های کوچکتر ببر سیبری در جنوب غربی استان پریموری دارند.
تازه ترین مطالعات ژنتیکی بر روی میتوکندری دی ان ای به جای مانده از ببرهای مازندران و نمونه های زنده ببر سیبری نشان داده که نیایِ مشترک این دو نوع ببر در شرق چین می زیسته و سپس از مسیر راه ابریشم-گانسو وارد آسیای میانه شده و بعداً گروهی از آن ها به سوی شرق سیبری و اطراف رود آمور رفته و ببر سیبری امروزین را شکل داده اند.
محل سکونت ببرهای سیبری در قسمت جنوبی شمال شرق روسیه در کنار رودخانه آمور و مرز روسیه با چین و کره شمالی است. تعداد کمی از ببر سیبری در چین هم سکونت دارند اما این جمعیت کوچک نمی تواند مستقل از جمعیت روسی به حیات خود ادامه دهد. یعنی بقای این ببرها در چین وابسته به جابجایی ببرها در طول مرز چین و روسیه است. مشخص نیست که آیا هنوز هم این ببر در کره شمالی حضور دارد یا در آن جا کاملاً منقرض شده است.
wiki: ببر سیبری