تهور کردن

بی باکی کردن و خود را در مهلکه انداختن و رشادت نمودن

تهور کردن. [ ت َ هََ وْ وُ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) بی باکی کردن و خود را در مهلکه انداختن و رشادت نمودن. ( ناظم الاطباء ) :
بلی گفت دزدان تهور کنند
به بازوی مردم شکم پر کنند.مقابلت نکند با حجر، به پیشانی
مگر کسی که تهور کند به نادانی.|| گستاخی کردن. بی پروائی کردن. شوخ چشمی کردن. بی باکی کردن : در منازعتی که می رفت میان بختیارو عضدالدوله ، بی ادبیها و تعدی ها و تهورها کرد. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 191 ). رجوع به تهور و دیگر ترکیبهای آن شود.