کسی که در چیزی فرد و بی نظیر باشد
مستفرد
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مستفرد. [ م ُ ت َ رِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از استفراد. کسی که در چیزی فرد و بی نظیر باشد. ( از اقرب الموارد ). || آنکه کاری را به تنهایی انجام دهد. ( از اقرب الموارد ). رجوع به استفراد شود.
کلمات دیگر: