خالدار , لکه دار , لکه لکه , ابري , رگه رگه , با خال هاي رنگارنگ نشان گذاردن , لکه دار کردن
بقع
عربی به فارسی
فرهنگ فارسی
( اسم ) جمع بقعه بقعه ها .
جمع بقعه . یا جمع ابقع شود
جمع بقعه . یا جمع ابقع شود
لغت نامه دهخدا
بقع. [ ب َ ] ( ع مص ) رفتن ، یقال : ما ادری این بقع هو. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). بجایی رفتن. ( آنندراج ). و لایستعمل الا فی الجحد. ( اقرب الموارد ). || رسیدن کسی را سختی و بلا. ( آنندراج ). رسیدن کسان را سختی و بلا: بقعتهم باقعة. ( از منتهی الارب ). || سخت گفتن. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). || بهتان نهادن کسی را: بقع الرجل مجهولاً. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
بقع. [ ب ُ ] ( ع اِ ) مردم آبکشی که بدنش از آب جابجا تر شده باشد. ( ناظم الاطباء ). آب کشانی که بدن آنها جابجا از آب تر شده باشد. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). || ( ص ) قومی که بر آنها جامه های مرقع باشد. و منه قول حجاج : رایت قوماً بقعا، کانه ج ِ ابقع. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ).
بقع. [ ب ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ ابقع و بَقعاء. ( ناظم الاطباء ). کانه ج ِ ابقع. ( منتهی الارب ).
بقع. [ ب َ ق َ ] ( ع اِ ) پیسی در مرغ و سگ. ( ناظم الاطباء ). پیسگی در مرغ و سگ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
بقع. [ ب َ ق َ ] ( ع مص ) پیسه گردیدن. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). ج ِ ابقع. ( منتهی الارب ). || بسنده کردن بچیزی ،بقع به. || خالی شدن زمین از کسی یا چیزی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || تر گردیدن تن آبکش جابجا از آب : بقع المستقی. ( ناظم الاطباء ). از آب جابجا بدن آبکش تر گردیدن. ( از منتهی الارب ).
بقع. [ ب َ ق ِ ] ( ع اِ ) جایی که در آن ملخهای پیسه باشد. ( ناظم الاطباء ).
بقع. [ ب ُ ق َ ] ( ع اِ ) ج ِ بُقْعَة. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). و رجوع به بقعة شود. || ج ِ اَبقَع. ( اقرب الموارد ). رجوع به ابقع شود.
بقع. [ ب ُ ] ( ع اِ ) مردم آبکشی که بدنش از آب جابجا تر شده باشد. ( ناظم الاطباء ). آب کشانی که بدن آنها جابجا از آب تر شده باشد. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). || ( ص ) قومی که بر آنها جامه های مرقع باشد. و منه قول حجاج : رایت قوماً بقعا، کانه ج ِ ابقع. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ).
بقع. [ ب ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ ابقع و بَقعاء. ( ناظم الاطباء ). کانه ج ِ ابقع. ( منتهی الارب ).
بقع. [ ب َ ق َ ] ( ع اِ ) پیسی در مرغ و سگ. ( ناظم الاطباء ). پیسگی در مرغ و سگ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
بقع. [ ب َ ق َ ] ( ع مص ) پیسه گردیدن. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). ج ِ ابقع. ( منتهی الارب ). || بسنده کردن بچیزی ،بقع به. || خالی شدن زمین از کسی یا چیزی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || تر گردیدن تن آبکش جابجا از آب : بقع المستقی. ( ناظم الاطباء ). از آب جابجا بدن آبکش تر گردیدن. ( از منتهی الارب ).
بقع. [ ب َ ق ِ ] ( ع اِ ) جایی که در آن ملخهای پیسه باشد. ( ناظم الاطباء ).
بقع. [ ب ُ ق َ ] ( ع اِ ) ج ِ بُقْعَة. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). و رجوع به بقعة شود. || ج ِ اَبقَع. ( اقرب الموارد ). رجوع به ابقع شود.
بقع. [ ب َ ] (ع مص ) رفتن ، یقال : ما ادری این بقع هو. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بجایی رفتن . (آنندراج ). و لایستعمل الا فی الجحد. (اقرب الموارد). || رسیدن کسی را سختی و بلا. (آنندراج ). رسیدن کسان را سختی و بلا: بقعتهم باقعة. (از منتهی الارب ). || سخت گفتن . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از منتهی الارب ). || بهتان نهادن کسی را: بقع الرجل مجهولاً. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
بقع. [ ب َ ق َ ] (ع اِ) پیسی در مرغ و سگ . (ناظم الاطباء). پیسگی در مرغ و سگ . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
بقع. [ ب َ ق َ ] (ع مص ) پیسه گردیدن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). ج ِ ابقع. (منتهی الارب ). || بسنده کردن بچیزی ،بقع به . || خالی شدن زمین از کسی یا چیزی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || تر گردیدن تن آبکش جابجا از آب : بقع المستقی . (ناظم الاطباء). از آب جابجا بدن آبکش تر گردیدن . (از منتهی الارب ).
بقع. [ ب َ ق ِ ] (ع اِ) جایی که در آن ملخهای پیسه باشد. (ناظم الاطباء).
بقع. [ ب ُ ] (ع اِ) مردم آبکشی که بدنش از آب جابجا تر شده باشد. (ناظم الاطباء). آب کشانی که بدن آنها جابجا از آب تر شده باشد. (منتهی الارب ) (از آنندراج ). || (ص ) قومی که بر آنها جامه های مرقع باشد. و منه قول حجاج : رایت قوماً بقعا، کانه ج ِ ابقع. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ).
بقع. [ ب ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ ابقع و بَقعاء. (ناظم الاطباء). کانه ج ِ ابقع. (منتهی الارب ).
بقع. [ ب ُ ق َ ] (ع اِ) ج ِ بُقْعَة. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). و رجوع به بقعة شود. || ج ِ اَبقَع. (اقرب الموارد). رجوع به ابقع شود.
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
محلّ. قسمتی از زمین . قاموس گوید: بقعه (بضم اوّل و گاهی به فتح آن) تکّهای از زمین است که در هیئت زمین مجاور نیست. در اقرب قطعهای از زمین گفته است.
محلّ. قسمتی از زمین . قاموس گوید: بقعه (بضم اوّل و گاهی به فتح آن) تکّهای از زمین است که در هیئت زمین مجاور نیست. در اقرب قطعهای از زمین گفته است.
wikialkb: ریشه_بقع
کلمات دیگر: