حفص

حفص . [ ح َ ] (اِخ ) ابن غیاث . از محدثان است . ابن مبارک از اصحاب او بود آنگاه وی را واگذاشت و از مذهب او برگشت . (طبقات الفقهاء ص 115).

حفص . [ ح َ ] (اِخ ) ابن غیلان ، مکنی به ابی معبد. محدث است . رجوع به ابومعبد حفص ... شود.

حفص . [ ح َ ] (اِخ ) ابن مغیره ٔ مخزومی . رجوع به ابوعمر حفص شود.

حفص . [ ح َ ] (اِخ ) ابن مقدام پیشوای حفصیه ، یکی از پانزده فرقه ٔ خوارج . رجوع به بیان الادیان شود.

حفص . [ ح َ ] (اِخ ) ابن میسرةالشامی ، مکنی به ابی عمر. محدث است .

حفص . [ ح َ ] (اِخ ) ابن سلیمان خلال ، مکنی به ابی سلمه و ملقب به وزیر آل محمد. رجوع به ابی سلمه خلال حفص در همین لغت نامه شود.

حفص . [ ح َ ] (اِخ ) ابن سلیمان بن المغیره ، مکنی به ابی عمربن ابی داود اسدی کوفی فاخری بزاز. او محدث و متروک است . صاحب معجم الادباء گوید: وی راوی عاصم بن ابی النجود باشد. حفص ربیب ِ (پسر زن ) عاصم بود و قرائت را به عرض و تلقین از عاصم فرا گرفت . حفص گوید: عاصم مرا گفت قرائتی را که بتو آموختم آن باشد که عرضاً بر ابوعبدالرحمن سلمی از علی قرائت کردم و آنکه بر ابوبکربن عباش آموختم ، قرائتی است که بر ذربن حبیش از ابن مسعود عرض داشتم . حفص به سال 90 هَ . ق . متولد شد و ببغداد درآمد و در آنجا قرائت آموخت و مردم قرائت عاصم بتلاوت از او بگرفتند و مجاورت مکه گزید و در آنجانیز قرائت آموخت . یحیی بن معین گوید: روایت صحیحه ازقرائت عاصم روایت حفص باشد و او داناترین آنان بقرائت عاصم بود و بضبط قرائت بر شعبه ترجیح یافته بود. حفص بن سلیمان در سال 180 هَ . ق . بمرد. (از معجم الادباء). و رجوع به الفهرست ابن الندیم شود. در اکثر بلادروم و عرب قرآن کریم را بقرائت وی تلاوت مینمایند.

حفص . [ ح َ ] (اِخ ) ابن عبیداﷲ الانصاری . مکنی به ابی عمر. محدث است .

حفص . [ ح َ ] (اِخ ) ابن عمرالحوضی بصری ، مکنی به ابی عمر. محدث است .

حفص . [ ح َ ] (اِخ ) ابن عمرالعنبری . رجوع به ابوعمرالعنبری ... شود.

حفص . [ ح َ ] (اِخ ) ابن عمران برجمی . محدث است .

حفص . [ ح َ ] (اِخ ) ابن عمران . الامام الرازی ، مکنی به ابی عمر. محدث است .

حفص . [ ح َ ] (اِخ ) ابن عمربن عبدالعزیزبن صهبان (صهیب )، مکنی به ابی عمر الناوری . وی مقری ، نحوی و ضریر بود، و به سامرا درآمد. او راوی امامین ابی عمرو و کسائی است . وی امام قراء و در زمان خود شیخ عراق وثقه و بسیار ثبت و ضابط بود. در طلب قرائات سفرها کرد و بحروف هفتگانه و شواذ قرائت کرد و از این جمله بسیار شنید. بر ابو عمروبن العلا و کسائی بخواند و از آن دو روایت کرد و عربیت بر ابومحمد یحیی بن مبارک یزیدی بخواند. ابوداود گوید: احمدبن حنبل را بدیدم که از ابی عمر دوری (حفص بن عمربن عبدالعزیز) کتاب ما اتفقت الفاظه و معانیه من القرآن و کتاب اجزاءالقرآن و جز این مینوشت . دوری نسبتی باشد بدور و آن موضعی است به بغداد و محله ای است در جانب شرقی . ابوعمر به سال 246 هَ . ق . درگذشت . (از معجم الادباء) (الفهرست ).

حفص . [ ح َ ] (اِخ ) ابن ولید حضرمی یکی از امرای دولت امویست . او در زمان هشام بن عبدالملک به سال 108 هَ . ق . والی مصر بود و دو هفته بعد معزول شد و در تاریخ 124 باز به والیگری مصر نایل گردید و این بار پس از سه سال حکومت در سنه ٔ 127 از طرف مروان حمار از کار برکنار شد و حسان بن عتاهیه بجای وی آمد. ولی پس از 16 روز اهالی مصر قیام کردند و او را برانداختند و باز حفص را بجای خود آوردند و در این دفعه حفص فقط 6 ماه حکومت کرد. زیرا که مصریان بضد مروان شوریدند و در محرم سال 128هَ . ق . حوثره بن سهل العجلان از شام مأمور خواباندن فتنه و عصیان گشت و درنتیجه ، حفص گرفتار و مقتول شد.و رجوع به مستدرکات تاج العروس در ماده ٔ حضرم شود.

مولوی .

حفص . [ ح َ ف َ ] (ع اِ) تخم کنار و جز آن . خسته ٔ نبق و دو لانه و مانند آن .

حفص .[ ح َ ] (اِخ ) ابن ابی جبلة الفزاری . یکی از صحابه و راوی یک حدیث است ، ولی صحابه بودنش محل اختلاف است .