بایون

بایون(در فرانسوی: Bayonne؛ در زبان گاسکون اکسیتان و زبان باسک:Baiona) نام شهر و بخشی است در جنوب باختری کشور فرانسه که در محل برخورد دو رود نیو و آدور جای گرفته است. بایون در بخش پیرنه-آتلانتیک جای گرفته است.
پامپلونای اسپانیا
دیتونابیچ فلوریدای آمریکا
بایون، نیوجرسی آمریکا
کوتایسی گرجستان
۱ داده های فرانسه رودخانه و دریاچه و یخچال ها را در نظر نگرفته است > ۱ km² (۰٫۳۸۶ مایل مربع یا ۲۴۷ هکتار)
برپایهٔ سرشماری سال ۲۰۰۶ جمعیت این شهر ۴۵،۶۳۶ تن برآوردشده است. این شهر بخشی از سرزمین باسک فرانسه است.
در سدهٔ سوم میلادی این شهر یک پادگان رومی بود که رومیان لاپوردوم می خواندندش. در ۸۴۲ میلادی وایکینگ ها به رهبری بیورن آهن پهلو در کنار شهر جاگیرشده و استحکاماتی ساختند. موقعیت ویژهٔ بایون که از راه رودهایش پلی ارتباطی میان دریای مدیترانه و اقیانوس اطلس بود وایکینگ ها را در اندیشهٔ چیرگی برآن انداخته بود. آنها در اندیشهٔ دستیابی به این راه های ارتباطی بودند. با چیرگی بر این راه ایشان به آسانی می توانستند بر تورتوزا که بازار داد و ستد برده اروپا بود دست یازند.

بایون (Bayonne)
نمایی از رودبندر رودبندری در ولایت پیرنه ـ آتلانتیک در جنوب غربی فرانسه، واقع در محل تلاقیرودهای آدورو نیو، به فاصلۀ ۵ کیلومتری دریا. ۴۱,۸۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۰). از لحاظ تاریخی، مرکز شمشیرسازی و
12123100-1.jpg
خنجرسازی و مدعی اختراع سرنیزه است. از مراکز فرهنگ باسک است، و در ناحیۀ توریستی مهمی قرار دارد. صنایع آن عبارت اند از تولید چرم، کود شیمیایی، فولاد، و هواپیما. بایون مقرّ اسقف نشین است و یک کلیسای جامع دارد که بخشی از آن را در قرن ۱۳م ساختند. ارگ آن را یک مهندس نظامی در قرن ۱۷ ساخت. بایون در دوران حکومت رومی ها، لاپوردوم نام داشت. از ۱۱۵۴ تا ۱۴۵۱م تحت سلطۀ انگلیسی ها بود، سپس فرانسوی ها آن را مجدّداً اشغال کردند. در قرن ۱۸، به بندری آزاد تبدیل و تجارت بین المللی آن شکوفا شد. درخلال جنگ های ناپلئونی، انگلیسی ها آن را محاصره و تجارت را در آن متوقف کردند. با احداث موج شکنی به طول بیش از یک کیلومتر در اقیانوس اطلس، سرانجام کشتی های بزرگ وارد بندر مزبور شدند. پس از جنگ جهانی دوم، بهره برداری از گاز طبیعی در دامنۀ پیرنه سبب پیشرفت و ترقّی فزاینده در منطقه شد.