هنرپیشه

هُنَرپیشه یا بازیگر به کسی گفته می شود که به طور حرفه ای نقشی را در یک نمایش، تئاتر، سینما و تلویزیون بازی می کند.هنرپیشه کسی است که نقشی را در اثری نمایشی بازی می کند. این اصطلاح بیشتر برای آنان که در نقش بازی می کنند به کار می رود هرچند که صداپیشه ها و بازیگران نقش ها در نمایش های رادیویی نیز ممکن است هنرپیشه خوانده شوند.هنرپیشه می تواند کار خود را در چهارچوب یک تئاتر، فیلم، مجموعه تلویزیونی یا در حین آموزش دیگر هنرپیشگان انجام دهد.هنرپیشه ها گاه به صداگذاری شخصیت های کارتونی یا صحبت کردن به جای افرادی در آگهی های تلویزیونی هم می پردازند.هنرپیشگان امروزی گاه در بازی های رایانه ای هم نقشی را به اجرا می گذارند. این کار توسط ثبت حرکات و صدای آن ها و بازسازی داده های رایانه ای به دست آمده صورت می گیرد.حرفه هنرپیشگی از پیشه های بسیار کهن بشری است.
بازیگردان
در فارسی، پیشتر به جای معنای امروزی اصطلاح هنرپیشه واژه های «آکتور»، «آرتیست» یا «ارباب صنایع ظریفه» به کار می رفت. در قدیم، واژه هنرپیشه معنی کلی هنرمند را داشت (نمونه از ناصرخسرو: هنرپیشه آن است کز فعل نیک، سر خویش را تاج، خود برنهد)، اما فرهنگستان زبان فارسی آن را برابر آکتور قرار داد.
مسئولیت انتخاب بازیگران را، یا تهیه کننده و کارگردان با مشارکت همدیگر انجام می دهند یا از فردی می خواهند که زیر نظر آن ها، بازیگران مناسب را انتخاب کند.
او کسی است که مسئولیت بازیگران را بر عهده دارد، نقششان را به آن ها تفهیم می کند و نقششان را با آن ها تمرین می کند و سر انجام، آن ها را برای بازی نهایی جلوی دوربین آماده می کند. برخی از کارگردان ها این کار را خودشان انجام می دهند، اما امروزه در فیلم سازی حرفه ای، معمولاً از شخصی که خود اشراف کامل به عرصه بازیگری دارد (حتی گاهی از بازیگران مطرح)، استفاده می شود، تا این مسئولیت را به عهده گیرند و به نوعی بازیگران را کارگردانی کنند.

هنرپیشه یا بازیگر به کسی گفته می شود که به طور حرفه ای نقشی را در یک نمایش، تئاتر، سینما و تلویزیون بازی می کند.
• «کسانی که می خواهند بازیگر شوند با خودشان راستگو باشند و اگر در خودشان نمی بینند که بازیگر شوند وارد این عرصه نشوند.» -> اکبر عبدی
• «به نظرم بازیگر باید نقش را مال خود و به عبارتی خودش را بیمار نقش کند. به این فکر کند که اگر من دیوانه می شدم چه می شد. آن وقت جنون خودش را در نقش نشان می دهد و بیرون می ریزد.» -> بابک کریمی
• «هنرپیشه نقشی را اجرا می کند که کارگردان آن را طراحی کرده است. در حقیقت به ایده ها و نظرات کارگردان در مورد شخصیتی جان می بخشد. من بیش از ایفای نقش به آفریدنِ نقش علاقه دارم. دوست دارم شخصیتی را طراحی کنم، که بیانگر دیدگاه ها و نظرات من باشد.» -> آنتونیو باندراس
• «هیچ وقت به عنوان بازیگر نمی توانی پیش بینی کنی که چه چیزهایی در نمایش برای تو به مرور زمان کسل کننده می شود یا معنای ویژه ای پیدا مى کند. واقعا زمان مثل بادى آرام مى تواند جاى چیزها را تغییر دهد.» -> نگار جواهریان
• «هر بازیگری انتخاب هایی دارد و انتخاب هایش بر اساس توانایی ها و سلیقه اش صورت می گیرد.» -> نگار جواهریان
• «اولین وظیفهٔ بازیگر این است که با یادگیری مهارت های دورنی، توانایی تمرکز و رهاسازی خود را بالا ببرد. با تمرکز مطلوب، نه تنها در برابر اشیای مملوس و واقعی بلکه در برابر محرک های خیالی نیز می توان واکنش نشان داد.» -> لی استراسبرگ
• «یک بازیگر سینما درعین حالی که یک صحنه حسی را بازی می کند، هم زمان باید به مونتاژ و موقعیت دوربین هم فکر کند و خیلی چیزهای دیگر. باید ذهنی سیال با قوه تخیل قوی داشته باشد چون تو باید خودت را ببینی، جای نور، موقعیت بازیگر مقابلت، لحن صدا، اندازه تصویر، اینکه شما در کجای پلان و چه کادری قرار گرفته ای و این احساس شما در کجای قصه باید خرج شود. همه اینها در یک زمان و یک لحظه از ذهن بازیگر عبور کرده و در تصویر ثبت می شود.»• «در تئاتر تو صحنه هایی داری که به اندازه تلویزیون و سینما نیست. آنجا مال خودت هست و صحنه مال بازیگر است. احساس و تصویری که برای تماشاچی داری نشان می دهی، کاملاً مال خودت هست و این در واقع درک و دریافت شماست که موفق شدن یا موفق نشدن شما را نشان می دهد.»• «هنرمند همیشه به دنبال دیده شدن است. دیده شدن نه از این دست که مرا ببینید، بلکه دیده شدن از جنس اینکه حرفم را بزنم و این حرف شنونده داشته باشد. درواقع حرف دوران و زمانه خودم را بگویم.» «در مصاحبه با روزنامهٔ شرق»؛ چاپ ۲۸ آوریل ۲۰۱۷/ ۸ اردیبشهت ۱۳۹۶ -> لادن مستوفی