اپرت

اُپِرِت (به فرانسوی: operétte) به گونه ای از نمایش آوازی یا اپرای سبُک گفته می شود که همراه با آواز فراوان است و گفتگو یا رسیتاتیو کمتری نسبت به اپرا دارد.
گاه به کمدی موزیکال(به انگلیسی: musical comedy) نیز «اپرت» گفته می شود (که نمایشی با طرح طنز و کمدی سبک، آواز و گفتگو (دیالوگ) است که چندان قابل تفکیک از اپرا(balladopera)، اپرای سبک(liqhtopera) یا اپرای خنده آور(operacomique) نیست).
از اپرت های نوشته شده به زبان فارسی می توان به عنوان نمونه به اپرت کلاسیک رودابه با نقش بنیادین رودابه دختر مهراب کابلی در سه اکت (به انگلیسی: Rudabe) اشاره کرد که بر مبنای داستانی از شاهنامه فردوسی نوشته و آهنگسازی شده است.
فرهنگ اصطلاحات تئاتر، همایون نوراحمر، سرواژهٔ اپرت و سرواژهٔ کمدی موزیکال.

اُپِرِت (operetta)
فرم سَبُک اپرا، دارای موسیقی، رقص، و گفت وگو. خط داستانی آن رمانتیک و احساساتی است و اغلب عناصر هزل و هجو را نیز در خود دارد. ریشه های آن را در اپرا کمیک قرن ۱۹ می توان یافت و هدف آن فقط ایجاد سرگرمی و شادمانی است. از نمونه های اپرت عبارت اند از اورفه در جهنم۱ اثر اوفِنباخ۲ (۱۸۵۸)، خفاش۳ اثر یوهان اشتراوس۴ (۱۸۷۴)، و دزدان دریایی پِنتسانچه۵ (۱۸۷۹) و میکادو۶ (۱۸۸۵) اثر گیلبرت۷ و سالیوان۸. در ایران میرزادۀ عشقی (با تلقی مخصوص به خود از این اصطلاح) اپرت های مشهوری همچون رستاخیز سلاطین ایران (خرابه های مدائن) و بچۀ گدا را تصنیف کرد و به روی صحنه برد.