( بارآور ) بارآور. [ وَ ] ( نف مرکب ) برور. میوه آور و میوه دار و مثمر. ( ناظم الاطباء ). باثمر: درختی بارآور. الحُبْلة؛ درختان بارآور :
بره هست چندان که آید بکار
درختان بارآور سایه دار.
فردوسی.
سپهبدنژادی و گندآوری
رَزی دید در راه بارآوری.
فردوسی.
دوصد میل ره بیشه باشد فزون
درختان بارآور گونه گون.
اسدی ( گرشاسب نامه ).
ز ناگه بر مرغزاری رسید
درختان بارآور و سبز دید.
اسدی ( گرشاسب نامه ).
هوای خوش و بیشه های فراخ
درختان بارآور سبزشاخ.
نظامی.
و درخت آن بقوت تر و بانشاطتر و بارآورتر. ( فلاحت نامه ). || صفت سرمایه ای است که سود میدهد: سرمایه من دربانک بارآور است و پنج درصد سود میدهد. || حامله. باردار :
گهرت بد بد با سوی گهر گشتی
همچنان مادر خود بارآور گشتی.
منوچهری.
بارآور. [ وَ ] ( اِخ ) ده کوچکی است از دهستان پشت آربابا بخش بانه شهرستان سقز که در 12هزارگزی جنوب بانه و 2هزارگزی کوخه مامو واقعست و35 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5 ).