هوانوردی

هوانوردی ( به انگلیسی : Aviation) یا جابجایی هوایی به فعالیتهای مرتبط با پرواز مکانیکی و صنعت هواگردسازی اطلاق می گردد. هواگردها به چند گونه بال ثابت (هواپیما) و بال گردنده (بالگرد) و نیز سبکتر از هوا مانند بالن و کشتی های هوایی تقسیم می شوند.هوانوردی را می توان بطور عمده به سه دسته بخش کرد:
هواپیماهای جنگنده مخصوص رزم هوایی
هواپیماهای مخصوص حمله به اهداف زمینی
هواپیماهای بمب افکن
هواپیماهای ترابری نظامی
هواپیماهای تجسس و شناسایی
پهبادها (هواپیماهای بدون سرنشین)
هوانوردی بازرگانی از سوی شرکت های هواپیمایی مانند ماهان، ایران ایر، هواپیمایی آسمان، آریانا، تاجیک ایر، لوفت هانزا و دیگر شرکت ها به منظور حمل مسافر انجام می شود.
به همهٔ گونه های هوانوردی بجز ترابری هوایی و هوانوردی نظامی برپایه جدول زمانی (شرکت های هواپیمایی) اطلاق می شود. این گونه هوانوردی هواگردهای شخصی، خدمات چارتر، امدادی و تفریحی هواگردهای از آن شرکتهای بازرگانی و بسیاری گونه های دیگر هوانوردی غیر ترابری را شامل می شود.
هوانوردی نظامی دربرگیرندهٔ فعالیتهای رزمی و نیز مأموریت های پروازی که برای پشتیبانی نظامی انجام می شوند می باشد.

هوانوردی (aeronautics)
علم حرکت در جوّ زمین ، با به کاربردن نتایج علومی همچون آیرودینامیک ، سازه های هواپیما، رانش جت و موشک ، و ناوبری هوایی. در هوانوردی مادون صوت ، نیروهای آیرودینامیکی متناسب با مجذور سرعت افزایش می یابند. هوانوردی تراصوتیگستره ای از سرعت ها، از کمی زیر سرعت صوت تا کمی بالاتر از سرعت صوت را دربرمی گیرد و برای طراحی هواپیما بسیار تعیین کننده است. در سطح دریا، امواج صوتی معمولی ، با سرعتی حدود ۱۲۲۵ کیلومتر در ساعت حرکت می کنند. هوایی که با کمتر از این سرعت در جلو هواپیما حرکت می کند ، از سر راه امواج صوتی کنار رانده می شود، اما با نزدیک شدن سرعت هواپیما به سرعت امواج صوتی ، هوا فرصت کنار رفتن از جلو هواپیما را پیدا نمی کند و هواپیما به ناچار باید هوا را بشکافد تا به راه خود ادامه دهد؛ درنتیجه، امواجِ ضربهایجاد می شوند که توان بسیاری از هواپیما می گیرند و از نظر طراحی مشکلاتی ایجاد می کنند. روی زمین ، اثر امواج ضربه به صورت صدای شکستن دیوار صوتیحس می شود. زمانی تصور می شد که هواپیما نمی تواند با سرعتی بیشتر از سرعت صوت حرکت کند، از این رو اصطلاح دیوار صوتیمتداول شد. هوانوردی فراصوتی یا مافوق صوتبا سرعت های بالاتر از سرعت صوت سروکار دارد و از یک نظر، قدمتی بیشتر از هوانوردی دارد، زیرا پرتاب شناسی (بالستیک)، یا بررسی حرکت گلوله ها در هوا، اندکی پس از ساخت سلاح های گرم شروع شد. علم اَبَرصوتجریان های هوا و نیروها را در سرعت هایی بالاتر از پنج برابر سرعت صوت، پنج ماخ ، بررسی می کند. این گونه سرعت ها در موشک های هدایت شونده، موشک های فضاپیما، و هنگام عملکرد مفاهیم پیشرفته ای مانند نشست وبرخاست افقیکاربرد دارند. در هر گستره ای از سرعت ، لازم است جسم پرنده به شکلی باشد که اثر مقاومت هوا را کاهش دهد. هوانوردی غیر از فضانوردییا علم حرکت در فضاست . ناوبری ستاره ایگونه ای ناوبری براساس موقعیت ستارگان در آسمان ، و بخشی از هوانوردی است که برای هدایت هواپیما و کشتی از آن استفاده می کنند.