قطعه کوچک که در آن برنج کارند و خزانه کنند تا سپس نشا کنند در جای دیگر
توم بیجار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
توم بیجار. ( اِ مرکب ) قطعه کوچک که در آن برنج کارند و خزانه کنند تا سپس نشا کنند در جای دیگر. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). مرکب از: توم ، تخم سبزه نورسته و انبوه برنج جهت نشا کردن در شالیزارها + بیجار = محل زراعت برنج.
کلمات دیگر: