مردافکن

اسم: مردافکن (پسر) (فارسی) (تلفظ: mard afkan) (فارسی: مَردافکن) (انگلیسی: mard afkan)
معنی: قوی و زورمند، نام یکی از بزرگان ایران، آن که مردان را به زمین می زند و شکست می دهد

مردافکن. [ م َ اَ ک َ ] ( نف مرکب ) که مرد را به زمین افکند. که مرد را به خاک اندازد :
رایضان کرگان به زین آرند
گر چه توسن بوند و مردافکن. || پهلوان قوی پنجه دلیر که مردان را در نبرد شکست دهد :
تژاوم بود نام و مردافکنم
سر شیر جنگی ز تن برکنم.پسندآمد و گفت اینت سپاه
سواران مردافکن و رزمخواه.ز درگاه کاموس برخاست غو
که او بود مردافکن و پیشرو.به لشکر چنین گفت قنطال روس
که مردافکنان را چه باک از عروس. || که مرد را سست کند و از پا درآورد :
بفکن سپر چو تیغ برآهخت
غره مشو به لابه مردافکنش.لیکن این نیست روا کز تو همی خواهد
این تن کاهل بی حاصل مردافکن.- می مردافکن ؛ باده قوی و گیرنده ، که می خواره را مست کند و از پا درآورد :
چنین که جام می لعل اوست مردافکن
در این زمانه کسی نیست مرد میدانش.شراب تلخ می خواهم که مردافکن بود زورش
که تا لختی برآسایم ز دنیا و شر و شورش.در شیشه گردون نیست کیفیت چشم او
کاین باده مردافکن مینای دگر دارد.

آن که مردان قوی را بر زمین می زند، قوی، پرزور.