ایرج محمدی

ایرج محمدی مجسمه ساز اهل ایران و عضو هیئت مؤسس انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران در سال ۱۳۲۴ در تهران به دنیا آمد. در سال ۱۳۵۲ برای تحصیل در رشته مجسمه سازی به ایتالیا می رود و زیر نظر پروفسور فتسینی که از مجسمه سازان همدوره شاگال و پیکاسو بود لیسانس مجسمه سازی می گیرد. بیشتر شهرت او به واسطه طراحی و اجرای دقیق مجسمه های بزرگ شهری هم چون مجسمه شاه عباس، مجسمه کاوه آهنگر، مجسمه رفتگر و مجسمه امیر کبیر و مجسمه نی لبک زن است. بخشی از شهرت او به واسطه سرنوشت نامعلوم آثاری از جمله مجسمه شاه عباس مجسمه کاوه آهنگر و مجسمه سهراب سپهری است که هر کدام به دلیلی برداشته و ناپدید شد.از جمله سوابق ایشان می توان به برپایی بیش از ده نمایشگاه گروهی و انفرادی در ایتالیا و ایران، عضو هیئت مؤسس و چندین دوره عضو هیئت مدیره انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران، بیش از بیست اثر برنزی نصب شده در شهرهای مختلف ایران و عضو هیئت انتخاب و داوری جشنواره ها و سمپوزیوم های مختلف اشاره کرد.نبو
در سال ۱۳۹۷ مجسمه کاوه آهنگر مجددا در میدان آزادی ( دروازه شیراز) شهر اصفهان قرار گرفت.

ایرج محمدی (تهیه کننده). ایرج محمدی روزبهانی (متولد آبادان) تهیه کننده تلویزیون اهل ایران است.
باران عشق (فریدون حسن پور، ۱۳۷۹)
هتل مروارید (مرضیه برومند، ۱۳۷۸)
قصه های تابه تا (مرضیه برومند، ۱۳۷۲)
وکلای جوان (بهرام کاظمی، ۵–۱۳۷۴)
دوستان خوب (فریدون حسن پور، ۱۳۷۳)
پسران عاقل (فریدون حسن پور، ۴–۱۳۷۳)
باران عشق (فریدون حسن پور، ۱۳۷۹)
خانه پدری (فریدون حسن پور، ۱۳۷۹)
این زمینی ها (مسعود شاه محمدی، ۱۳۷۹)
طلسم شدگان (داریوش فرهنگ، ۱۳۸۲)
نفس سنگ (احمد بخشی، ۱۳۸۲)
خانه به دوش (رضا عطاران، ۱۳۸۳)
ماجرای خموش و مموش (شاهین باباپور، ۱۳۸۴)
نرگس (سیروس مقدم، ۱۳۸۵)
متهم گریخت (رضا عطاران، ۱۳۸۵)
کتاب فروشی هدهد (مرضیه برومند، ۱۳۸۵)
ترش و شیرین (رضا عطاران، ۱۳۸۶)
بزنگاه (رضا عطاران، ۱۳۸۷)
خوش نشین ها (سعید آقاخانی، ۱۳۸۹)
زن بابا (سعید آقاخانی، ۱۳۸۹)
دردسرهای عظیم (برزو نیک نژاد، ۱۳۹۴)
زعفرانی (حامد محمدی، ۱۳۹۵)
دلدادگان (منوچهر هادی، ۱۳۹۶)
آرماندو (احسان عبدی پور، ۱۳۹۶)