حریم شخصی

حریم شخصی یا حریم خصوصی یعنی یک فرد یا گروه بتواند خود یا اطلاعات مربوط به خود را مجزا کند و در نتیجه بتواند خود یا اطلاعاتش را با انتخاب خویش در برابر دیگران آشکار کند. مرزها و محتوای آنچه شخصی یا خصوصی قلمداد می شود در میان فرهنگ ها و اشخاص متفاوت است، اما تم اصلی آن ها مشترک است.فضای جسمانی و روانی تابع قوانین دولتی و بین المللی نیست و حدود آن را خود فرد مشخص می کند.
بایگانی پزشکی (بایگانی مختص اطلاعات سلامت فردی)
بایگانی جرایم
بایگانی جغرافیایی و محل زندگی
نژاد و قومیت ها
خدمات مبتنی بر موقعیت مکانی
و موارد دیگر
حریم شخصی گاه مربوط به ناشناس بودن، یعنی تمایل به گمنام یا دور ماندن از عرصه عمومی است. انواع مختلفی از حریم نظیر حریم شخصی مالی، حریم شخصی سلامتی، حریم شخصی برخط و حریم شخصی اطلاعاتی تعریف شده است. درجهٔ شخصی یا خصوصی بودن اطلاعات به این بستگی دارد که عموم مردم چگونه این اطلاعات را دریافت و با آن برخورد خواهند کرد؛ که خود موضوعی است که به نوبهٔ خود به شرایط زمانی و مکانی وابسته است. مفهوم حریم شخصی بر مفهوم امنیت نیز تأثیر می گذارد؛ برای مثال، از موضوع سوءاستفاده گرفته تا امنیت اطلاعات. حریم شخصی همچنین می تواند به معنای حق بر بدن باشد.
حق مصونیت از تعرضِ حکومت، شرکت ها، یا افراد به حریم شخصی در بسیاری از کشورها تحت عنوان قوانین حفظ حریم شخصی وجود دارد و، در برخی موارد، در قانون اساسی آن ها آمده است. البته تقریباً همه کشورها قوانینی دارند که به نوعی دایره حریم شخصی را محدود می کند؛ مثل قانون مربوط به مالیات، که معمولاً به اطلاعات مربوط به سود یا درآمد شخصی نیاز دارد. گاه ممکن است حریم شخصی فردی در تضاد با قوانین آزادی بیان باشد. گاه برخی قانون ها موجب افشای عمومیِ اطلاعاتی می شوند که در کشورها و فرهنگ های دیگر، خصوصی تلقی می شوند.حریم شخصی از منظر فرهنگی امری کاملاً نسبی است؛ یعنی به فرهنگ جامعه بستگی دارد که آن هم تحت تأثیر اقتصاد و فناوری است.گاه افراد اطلاعات شخصی خود را داوطلبانه افشا می کنند؛ مثلاً برای به دست آوردن منفعت، به منظور تبلیغات، هنگام شرکت در مسابقه ها و قرعه کشی ها، و غیره. افشای اطلاعات شخصی گاه منجر به سوءاستفاده از آن توسط دیگران و دزدی هویت می شود.
حریم شخصی در حوزه های مختلف معانی خاصی به خود می گیرد. هر فرد، شرکت، فرهنگ، یا کشور تعریف خاصی از حریم شخصی دارد.