نوشو

نوشو (Nüshu) دست خط نوشتاری زنان است که ساده شده حروف چینی است. این خط به طور انحصاری در اختیار زنان روستای جیونگ جانگ در استان هونان در جنوب چین قرار داشته است.
این خط برای نوشتن یکی از گویش های محلی چینی به نام ژیانگانگ توهوآ که توسط بخشی از مردم استاد هونان صحبت می شود , استفاده می شده است.
این خط را زنان چینی اختراع کردند که قرن ها به خاطر جداسازی جنسیتی دسترسی کمتری به آموزش و خواندن و نوشتن داشتند. هنوز کاملاً مشخص نیست که زبان نوشو را چه کسی ابداع کرد و چگونه اختراع شد اما از آنجا که ریشه در خط استاندارد چینی، هانزی, دارد به طور قطع بعد از آن یعنی بعد از قرن ۳ میلادی ساخته شده است. به نظر می رسد دوران اوج استفاده از این خط در سال های ۱۶۴۴–۱۹۱۱ بوده است. با دسترسی زنان در قرن ۲۰ به آموزش رسمی و تغییرات عظیم فرهنگی و اجتماعی در چین این خط در حال انقراض قرار گرفت، زیرا که دختران جوان یادگیری این زبان را متوقف کردند و پیرترها هم فوت کردند. این خط در دهه ۳۰ و ۴۰ میلادی توسط ژاپنیها که چین را تسخیر کرده بودند ممنوع شد زیرا آنها از این می ترسیدند که چینی ها از این خط برای فرستادن پیام های مخفی استفاده کنند. آخرین بازمانده ای که به نوشتن این خط مسلط بود در دهه ۹۰ میلادی درگذشت و امروزه دانستن این زبان فقط به چند شخصیت دانشگاهی محدود شده است.
بر خلاف زبان چینی که هر حرف نشانه یک واژه است، در نوشو هر حرف نشانگر یک هجا است. بسیاری از این نشانه ها شبیه نشانه های استاندارد چینی هستند و اگر کمی کشیده شوند یا به صورت افقی یا از بالا به پایین جابه جا شوند مانند زبان چینی خواهند شد.