کلمه جو
صفحه اصلی

ایه الکرسی

فرهنگ فارسی

( آیه الکرسی ) آیه ۲۵۶ از سوره دوم قر آن [ بقره ] که با [ الله لااله الا هوالحی القیوم لا تاخذه سنه ... ] شروع و به [ اولئک اصحاب النار هم فیها خالدون ] ختم می شود
نام آیتی از قر آن به سوره بقره

لغت نامه دهخدا

( آیةالکرسی ) آیةالکرسی. [ ی َ تُل ْ ک ُ ] ( اِخ ) نام آیت 256 از قرآن به سوره بقره :
ز مکر و حیلت تو خفته نیست ایزد پاک
بخوان و نیک بیندیش آیةالکرسی.
ناصرخسرو.

دانشنامه آزاد فارسی

آیه الکرسی. آیة الکُرْسی
آیۀ ۲۵۵ از سورۀ بقره. بعضی، به ویژه مفسران و محققان شیعه، دو آیۀ بعد را نیز جزو آیة الکرسی می شمارند. وجه تسمیۀ آن، ذکر «کرسی» در این آیه است: وسِعَ کُرْسِیُّه السّماواتِ والأرضَ» (کرسی او آسمان ها و زمین را فرا گرفته است). آغاز آن «الله لااله الّا هو الحیّ القیّوم» (خداوند است که جز او خدایی نیست. هموست زندۀ پاینده) و پایان آن «و هوالعلی العظیم» است. کرسی و عرش به معنای تخت و سریر، در قرآن، به معنای حقیقی و رمزی مختلفی ازجمله علم، عظمت و قدرت الهی به کار رفته است. آیة الکرسی جزو دعاهای حفظ و تعویذ قرآنی است. نیز ← عرش

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آیة الکرسی. آیة الکرسی به آیه ۲۵۵ سوره بقره گفته می شود.
در روایات و نزد مشهور فقیهان، آیة الکرسی تنها آیه «اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَی الْقَیومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِی یشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ یعْلَمُ ما بَینَ أَیدِیهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا یحِیطُونَ بِشَی ءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِما شاءَ وَسِعَ کرْسِیهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا یؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِی الْعَظِیمُ» است، نه به ضمیمه دو آیه بعد آن.


کلمات دیگر: