ابن عبد الله الشیبانی
اصفح
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
اصفح. [ اَ ف َ ] ( ع ص ) مرد پهن پیشانی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). فراخ پیشانی.
اصفح. [ اَ ف َ ] ( اِخ )ابراهیم. مؤذن مدینه منوره بود. ( ناظم الاطباء ).
اصفح. [ اَ ف َ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲ الشیبانی. رجوع به اصفح بن عبداﷲ کلبی شود.
اصفح. [ اَ ف َ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲ کلبی. از ولات سیستان بعهد هشام بن عبدالملک مروان بود. یعقوبی در کتاب البلدان در فصل ولات سیستان آرد: هشام بن عبدالملک مروان ، عراق ، خالدبن عبداﷲ القسری را داد و او یزیدبن غریف الهمدانی از مردم اردن را به سیستان گسیل کرد و باز رتبیل بر او ممتنع بماند، پس خالد وی را عزل کرد و سیستان به اصفح بن عبداﷲ کلبی داد و دیری به سیستان ببود. ( از حاشیه تاریخ سیستان چ بهار ص 123 ). و در ص 126 تاریخ سیستان آمده است : خالدبن عبداﷲ، یزید را معزول کرد و اصفح بن [ عبداﷲ ] الشیبانی را به سیستان فرستاد در سنه ثمان و مائه ( 108 هَ. ق. ) و محمدبن جحش سپهسالار او بود، یکچندی بسیستان بودند. باز به غزو زنبیل رفتند و عمربن نجیر با ایشان بود، اندر سنه تسع و مائه ( 109 ) به بست روزی چند ببودند، باز سوی زنبیل رفتند و حربهاء صعب کردند. آخر زنبیل بر مسلمانان راهها فروگرفت و بسیار مسلمانان کشته شد از بزرگان ، و سواربن الاشعر اسیر ماند و اصفح را جراحتی بر سر آمده بود بیامد تا به سیستان آمد شهید گشت. و این مقاتلت اندر سنه تسع و مائه بود. ( از تاریخ سیستان ص 126 ).
اصفح. [ اَ ف َ ] ( اِخ )ابراهیم. مؤذن مدینه منوره بود. ( ناظم الاطباء ).
اصفح. [ اَ ف َ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲ الشیبانی. رجوع به اصفح بن عبداﷲ کلبی شود.
اصفح. [ اَ ف َ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲ کلبی. از ولات سیستان بعهد هشام بن عبدالملک مروان بود. یعقوبی در کتاب البلدان در فصل ولات سیستان آرد: هشام بن عبدالملک مروان ، عراق ، خالدبن عبداﷲ القسری را داد و او یزیدبن غریف الهمدانی از مردم اردن را به سیستان گسیل کرد و باز رتبیل بر او ممتنع بماند، پس خالد وی را عزل کرد و سیستان به اصفح بن عبداﷲ کلبی داد و دیری به سیستان ببود. ( از حاشیه تاریخ سیستان چ بهار ص 123 ). و در ص 126 تاریخ سیستان آمده است : خالدبن عبداﷲ، یزید را معزول کرد و اصفح بن [ عبداﷲ ] الشیبانی را به سیستان فرستاد در سنه ثمان و مائه ( 108 هَ. ق. ) و محمدبن جحش سپهسالار او بود، یکچندی بسیستان بودند. باز به غزو زنبیل رفتند و عمربن نجیر با ایشان بود، اندر سنه تسع و مائه ( 109 ) به بست روزی چند ببودند، باز سوی زنبیل رفتند و حربهاء صعب کردند. آخر زنبیل بر مسلمانان راهها فروگرفت و بسیار مسلمانان کشته شد از بزرگان ، و سواربن الاشعر اسیر ماند و اصفح را جراحتی بر سر آمده بود بیامد تا به سیستان آمد شهید گشت. و این مقاتلت اندر سنه تسع و مائه بود. ( از تاریخ سیستان ص 126 ).
اصفح . [ اَ ف َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ الشیبانی . رجوع به اصفح بن عبداﷲ کلبی شود.
اصفح . [ اَ ف َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ کلبی . از ولات سیستان بعهد هشام بن عبدالملک مروان بود. یعقوبی در کتاب البلدان در فصل ولات سیستان آرد: هشام بن عبدالملک مروان ، عراق ، خالدبن عبداﷲ القسری را داد و او یزیدبن غریف الهمدانی از مردم اردن را به سیستان گسیل کرد و باز رتبیل بر او ممتنع بماند، پس خالد وی را عزل کرد و سیستان به اصفح بن عبداﷲ کلبی داد و دیری به سیستان ببود. (از حاشیه ٔ تاریخ سیستان چ بهار ص 123). و در ص 126 تاریخ سیستان آمده است : خالدبن عبداﷲ، یزید را معزول کرد و اصفح بن [ عبداﷲ ] الشیبانی را به سیستان فرستاد در سنه ٔ ثمان و مائه (108 هَ . ق .) و محمدبن جحش سپهسالار او بود، یکچندی بسیستان بودند. باز به غزو زنبیل رفتند و عمربن نجیر با ایشان بود، اندر سنه ٔ تسع و مائه (109) به بست روزی چند ببودند، باز سوی زنبیل رفتند و حربهاء صعب کردند. آخر زنبیل بر مسلمانان راهها فروگرفت و بسیار مسلمانان کشته شد از بزرگان ، و سواربن الاشعر اسیر ماند و اصفح را جراحتی بر سر آمده بود بیامد تا به سیستان آمد شهید گشت . و این مقاتلت اندر سنه ٔ تسع و مائه بود. (از تاریخ سیستان ص 126).
اصفح . [ اَ ف َ ] (اِخ )ابراهیم . مؤذن مدینه ٔ منوره بود. (ناظم الاطباء).
اصفح . [ اَ ف َ ] (ع ص ) مرد پهن پیشانی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). فراخ پیشانی .
کلمات دیگر: