بیهشی

غیبوبة

بیهوشی . یا بیخردی . بی رایی بی تدبیری . یا مدهوشی .

بیهشی. [ هَُ ] ( حامص مرکب ) بیهوشی. رجوع به هش و هوش و بیهش و بیهوشی شود. || بیخردی. بی رایی. بی تدبیری :
فرستاده شهریاران کشی
ز بیدانشی باشد و بیهشی. || مدهوشی. هوش ازدست دادگی. ازخودرفتگی :
فروبرده مستان سر از بیهشی
برآورده آواز خنیاگران.مبادا بهشیاری و بیهشی
کسی را ز فرمان او فرمشی.چنان کان ددان در خروش آمدند
از آن بیهشی باز هوش آمدند.از آن بیهشی چون بهوش آمدند
چه بود آنک ازو در خروش آمدند.- خواب بیهشی ؛ خواب غفلت و بیخبری :
چشمت از خواب بیهشی بگشا
خویشتن را بجوی و اندریاب.- داروی بیهشی ؛ دارویی که بدان مردم را بیهوش کنند :
کسی کو خورد داروی بیهشی
نباید گزیدن جز از خامشی.- قدح بیهشی ؛ کنایه از قدح شراب :
آدمی هوشمند عیش نداند ز فکر
ساقی مجلس بیار آن قدح بیهشی.رجوع به بیهوشی شود.