عهد کردن

اشغل , وعد

( مصدر ) پیمان کردن شرط کردن .

عهد کردن. [ ع َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) ضمانت کردن و شرط نمودن. ( ناظم الاطباء ). شرط کردن. || وعده دادن. وعده کردن. تعاهد. معاهده کردن. پیمان بستن : اکنون باید که با من دیدار کنی تا عهد کنیم که تو مرا باشی و من تو را. ( تاریخ بیهقی ص 697 ). میان او و امیرمحمود دوستی محکم شد و عهد کردند. ( تاریخ بیهقی ص 682 ). ولایت بلخ و هراة امیر محمود را باشد و بر این عهد کردند و کار استوار کردند. ( تاریخ بیهقی ص 656 ).
گویی که سال و ماه بهم عهد کرده اند
آن بیقرار زلف و دل بیقرار من.کردی نخست با ما عهدی چنانکه دانی
ماند بدانکه بر سر آن عهد خودنمانی.عهدها کردند با شیر ژیان
کاندرین بیعت نیفتد در زیان.عهد کردم که از این پس خطبه نخوانم. ( گلستان ).
من اول روز دانستم که این عهد
که با من میکنی محکم نباشد.انصاف نیست پیش تو گفتن حدیث عشق
من عهد میکنم که نگویم دگر سخن.کرده ام عهد که کاری نگزینم جز عشق
بی تأمل زده ام دست به کاری که مپرس. || بر عهده گرفتن. پذیرفتن :
کنون عهد کردم من ای نامدار
که باشم پرستار و تو شهریار.عهد کن ار عهد تو رابشکنند
تا تو مگر عهد کسی نشکنی.- عهد و پیمان کردن ؛ معاهده کردن. پیمان بستن. تعاهد. وعده کردن :
همانا تا خزان با گل به بستان عهد و پیمان کرد
که پنهان شد چو بدگوهر خزان بشکست پیمانش.عهد و پیمان میکنی که بعد ازین
جز که طاعت نَبْوَدَم کاری گزین.