[ویکی الکتاب] معنی
مُتَکَبِّرٍ: متکبر آن کسی است که با جامه کبریائی خود را بنمایاند ( کبریاء به معنی بزرگی بسیارو سرخم نیاوردن در برابر هیچ کس است و مبالغه در کبر را میرساند و در عظمتهای غیر حسی استعمال میشود ، که برگشت آن به کمال وجود و غیر متناهی بودن کمال است لذا صفت متکبر تنه...
معنی
مُتَکَبِّر: کسی که با جامه کبریائی خود را بنمایاند - آنکه خود را برتر از دیگران بداند (این صفت تنها در مورد
خداوند صفت نیکویی است چون جامه بزرگی تنها برازنده اوست)
معنی
مُتَکَبِّرِینَ: کسانی که با جامه کبریائی خود را بنمایانند - آنانکه خود را برتر از دیگران بداند (صفت متکبر تنها در مورد خداوند صفت نیکویی است چون جامه بزرگی تنها برازنده اوست)
معنی
لَا یَسْتَکْبِرُونَ: تکبر نمیورزند (متکبر آن کسی است که با جامه کبریائی خود را بنمایاند و کبریاء به معنی بزرگی بسیارو سرخم نیاوردن در برابر هیچ کس است و مبالغه در کبر را میرساند و در عظمتهای غیر حسی استعمال میشود ، که برگشت آن به کمال وجود و غیر متناهی بودن کمال او است ...
معنی
یَسْتَکْبِرْ: تکبّر ورزد (متکبر آن کسی است که با جامه کبریائی خود را بنمایاند کبریاء به معنی بزرگی بسیارو سرخم نیاوردن در برابر هیچ کس است و مبالغه در کبر را میرساند و در عظمتهای غیر حسی استعمال میشود ، که برگشت آن به کمال وجود و غیر متناهی بودن کمال است لذا صف...
معنی
یَتَکَبَّرُونَ: تکبر می کنند (تکبر نمایاندن خود با جامه کبریائی و کبریاء به معنی بزرگی بسیارو سرخم نیاوردن در برابر هیچ کس است و مبالغه در کبر را میرساند و در عظمتهای غیر حسی استعمال میشود ، که برگشت آن به کمال وجود و غیر متناهی بودن کمال است لذا صفت متکبر تنها برا...
ریشه کلمه:
کبر (۱۶۱ بار)
واژه «متکبر» هر چند به تمام کسانی که خود بزرگ بین هستند اطلاق می گردد، ولی در اینجا بیشتر، منظور کسانی است که در برابر دعوت انبیاء به آئین حق، استکبار جستند، و از پذیرش دعوت آنها سر باز زدند.
«متکبّر» از مادّه «تکبّر» به دو معنا آمده است: یکی ممدوح، که در مورد خداوند به کار می رود، و آن دارا بودن بزرگی و کارهای نیک و صفات پسندیده فراوان است، و دیگری، نکوهیده و مذموم، که در مورد غیر خدا به کار می رود، و آن این است که افراد کوچک و کم مقدار، ادعای بزرگی کنند، و صفاتی را که ندارند، به خود نسبت دهند، و از آنجا که عظمت و بزرگی، تنها شایسته مقام خدا است، این واژه به معنای ممدوحش، تنها درباره او به کار می رود و هرگاه در غیر مورد او به کار رود، به معنای مذموم است.
wikialkb: قرآن کریم آمده است: السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ .
و آن بمعنی صاحب کبریاء و صاحب عظمت است چنانکه زمخشری گفته: «البلیغ الکبریاء و العظمة» در اقرب الموارد میگوید: «تکبّر الرّجل: کان ذا کبریاء» در
المیزان آمده: متکبّر آنست که متلبّس بکبریاء و در آن ظاهر باشد. این صفت در خداوند صادق است زیرا کبریاء و عظمت حقیقی از آن اوست
قرآن کریم می فرماید: وَ لَهُ الْکِبْرِیاءُ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ
قاموس قرآن، سید علی اکبر قرشی، تهران:دار الکتب الإسلامیة، 1371