مادام بوواری

مادام بوواری (به فرانسوی: Madame Bovary) نخستین اثر گوستاو فلوبر، نویسنده نامدار فرانسوی است که یکی از برجسته ترین آثار او به شمار می آید.
اما بوواری: «اِما» شخصیت اول داستان بوده و نام داستان از نام او گرفته شده است. او دختری شهرستانی است که انتظارات سیری ناپذیری از دنیای خود دارد و مشتاق زیبایی، ثروت، عشق و جامعه ای سطح بالاست. بخش عظیمی از داستان حول اختلافات میان ایده آل های خیالبافانه و جاه طلبانه اِما و واقعیت های زندگی روستایی او می چرخد، به خصوص که این قضایا او را به سوی دو عشق زناکارانه سوق داده و بدهی های قابل توجهی برایش به همراه می آورند، که سرانجام باعث می شود اِما اقدام به خودکشی بکند..
شارل بوواری: شارل بوواری، همسر اِما، مردی بسیار ساده و معمولی بوده و با توقعات خیالبافانه همسرش فاصله زیادی دارد. او پزشک روستای یونویل است ولی در این زمینه استعداد خاصی از خود نشان نداده و در واقع فاقد صلاحیت لازم برای پزشکی است. با وجود اینکه همه اهالی روستا از شهوترانی های اِما خبر دارند، شارل چیزی از این موضوع نمی داند و کنترلی روی همسرش ندارد، زیرا در واقع همیشه درگیر سروسامان دادن به خراب کاری های خودش است. او همسرش را می پرستد و او را زنی بی عیب و نقص می داند.
رودولف بولانگه: رودولف بولانگه روستایی ثروتمندی است که اما را هم به زنجیره طولانی معشوقه هایش اضافه کرده است. او علاقه شدیدی نسبت به اما در خود نمی بیند و در حالی که اما بیشتر و بیشتر وابسته او می شود، احساس دلزدگی و نگرانی از بی احتیاطی های اما در رودولف شدت می گیرد. بعد از اینکه آن دو تصمیم به فرار با یکدیگر می گیرند، رودولف در می یابد که قادر به این کار نیست، به ویژه به این خاطر که اما به تازگی صاحب دختری به نام «برت» شده است. به همین دلیل رودولف، در روز تعیین شده برای فرار به تنهایی از روستا می گریزد و اما را دچار شکست روحی شدیدی می کند.
لئون دوپوا: لئون دوپوا منشی جوانی از اهالی یونویل است. او پس از رودولف بولانگه دومین فردی است که با اما بوواری رابطه عاشقانه برقرار می کند.
آقای اومه: اومه داروساز روستا است. او عقاید ضد دینی و آتئیستی دارد.
آقای لورو: لورو تاجری حقه باز است که پی در پی اما را متقاعد به خرید جنس هایش کرده و از او می خواهد که پول آن ها را بعداً بپردازد. لورو با سودهای کلانی که روی وام های اما می کشد، مبلغ بدهی های او را بسیار بالا می برد و همین موضوع نقش مهمی در تصمیم اما به خودکشی دارد.
فلوبر بعد از نوشتن اثری به نام وسوسه سن آنتوان از دوستان منتقد خود، ماکسیم دوکان و لویی بونه، دعوت کرد تا داستان را برای آن ها بخواند، ولی آن دو، داستان را اثر بدی برشمردند و به او پیشنهاد کردند که داستان دیگری دربارهٔ دلونه، از آشنایان آنها، بنویسد. بر این اساس، فلوبر شروع به نوشتن داستان مادام بوواری کرد و سعی کرد که داستان را براساس شخصیت های واقعی بنویسد و با استفاده از مشاهدات و ذهن خود وقایع را در طول داستان گسترده کند. برای مثال اما بوواری همسر دلونه است.
نگارش مادام بوواری از سپتامبر ۱۸۵۱ تا آوریل ۱۸۵۶ به مدت پنج سال در کرواسه طول کشید. در این مدت فلوبر روزانه بیش از چند خط نمی نوشت و مرتب مشغول ویرایش نوشته های پیشین بود و هرآنچه را بر کاغذ می آورد با صدای بلند برای خود می خواند. او برای غنا بخشیدن به داستان علاوه بر بیان داستان اصلی، به بیان چند خاطره و چگونگی ارتباطش با لوئیز کوله پرداخته است. او که بسیار با شخصیت مادام بوواری هم ذات پنداری می کرده است، در نامه ای گفته است که هنگام نوشتن صحنه سم خوردن اما بوواری، مزه آرسنیک را در دهان خود احساس می کرده است.
این رمان بارها به زبان فارسی برگردانده یا بازنویسی شده است. مترجمان کتاب مادام بواری در کتاب «تاریخ ترجمهٔ ادبی از فرانسه به فارسی» چنین ذکر شده است: «محمود پورشالچی (۱۳۲۷)، ربیع مشفق همدانی (۱۳۴۱)، محمد قاضی با همکاری رضا عقیلی (۱۳۴۱)، داریوش شاهین (۱۳۶۸)، محمدمهدی فولادوند (۱۳۷۹)، مهدی سحابی (۱۳۸۶)

مادام بوواری (Madame Bovary)
رمانی نوشتۀ گوستاو فلوبر. در ۱۸۵۷ در فرانسه منتشر شد. این رمان شرح زندگی همسر یک پزشک روستایی است که درپی یک سلسله ماجراهای عشقیِ ناکام دست به خودکشی می زند. اِما بوواری، قهرمان رمان، زن جوان و زیبایی است که رؤیاهای او از یک زندگی خیالی سرشار از شادی و شکوه و جلال در تضاد با زندگی واقعی روزمرۀ او در یک روستای دور افتاده و سرکردن با شوهری کم مایه و ساده دل است. از این رو به ماجراهای عشقی گوناگون پناه می برد که جز تلخکامی حاصلی ندارد. انتشار این رمان در فرانسه جنجال بزرگی آفرید و نویسنده اش را به دادگاه کشاند.