مارسی

مارسِی (به فرانسوی: Marseille) دومین شهر پرجمعیت کشور فرانسه و مرکز ناحیه پروانس آلپ-کوت دازور است. این شهر کنار دریای مدیترانه قرار دارد و بزرگ ترین جزیره این دریا است.
آبیجان، ساحل عاج
آنتورپ، بلژیک
کپنهاگ، دانمارک
داکار، سنگال
جنوا، ایتالیا
گلاسگو، بریتانیای کبیر
حیفا، اسرائیل
مارسی با ۱۳ شهر خواهرخوانده است و همچنین امضای قرارداد دوستی و همکاری با بیست و نه شهرستان در سراسر جهان بسته است.
تمامی شهرهای خواهرخوانده با مارسی به استثنای (شهر مراکش و گلاسکو) از شهرها مهم بندری هستند.
مارسی مرکز سومین ناحیه اقتصادی فرانسوی و اولین قطب صنعتی و خدمات جنوب فرانسه است.

مارْسِی (Marseille)
مارْسِی
(نام سابق: ماسیلیا) دریابندر و دومین شهر بزرگ فرانسه، مرکز اداریِ دپارتمان بوش ـ دو ـ رون و ناحیۀ پرووانس ـ آلپ ـ کوت دازور، در ساحل خلیج لیون در دریای مدیترانه. ۸۲۰,۷۰۰ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳). صنایع آن عبارت اند از تولید مواد شیمیایی، متالورژی، کشتی سازی، و فرآوری مواد غذایی. پالایشگاه نفت آن در مجتمع عظیم صنعتی فو ـ سور ـ مر در غرب قرار دارد. مارسی با تپه ها محصور شده و با آبراه به رود رون متصل است. در نزدیکی آن، چندین جزیره، ازجمله جزیرۀ ایف، قرار دارد. در ۱۹۹۱ غاری در نزدیکی مارسی کشف شد، که تنها ورودی آن گذرگاهی زیرآبی است. نقاشی های روی دیوار آن از پیش از تاریخ برجا مانده اند، که انسان ها و حیوانات را نشان می دهند، و احتمالاً قدمت آن ها به ۲۰,۰۰۰ تا ۱۲,۰۰۰پ م بازمی گردد؛ در آن زمان از راه خشکی به غار می رفتند و سطح آب بسیار پایین تر بود. دریانوردان فوکایاییِ ساکن آسیای صغیر در حدود ۶۰۰پ م، مارسی را بنا کردند. در زمان رومی ها، شهری آزاد بود؛ پس از تحمل حملات پی درپی، در قرن ۱۳م به جمهوری مستقلی تبدیل و سرانجام در ۱۴۸۱م بخشی از فرانسه شد. این شهر به رغم قدمتش، بناهای تاریخی چندانی ندارد. دژی از قرن ۱۷، که پس از شورش علیه سلطنت ساخته شد، و کلیسایی به سبک رومانسک در آن برجا مانده است. شهروندان مارسی از هواداران مشتاق انقلاب فرانسه بودند؛ با ورود داوطلبان مارسی به پاریس (۱۷۹۲)، سرود ملی را به افتخار آنان مارسیز نامیدند. مارسی پس از اشغال الجزایر (۱۸۳۰) و گشایش کانال سوئز (۱۸۶۹)، توسعه یافت و پیشرفت کرد. آلمانی ها بیشتر محلۀ قدیمی و ساحلی مارسی را در ۱۹۴۳ و همۀ تأسیسات بندری آن را در اوت ۱۹۴۴ ویران کردند. پس از جنگ جهانی دوم، تأسیسات بندری بزرگ تر و پیشرفته تری ساخته شد، که در جهت شمال غربی، ۸ کیلومتر امتداد دارد.