[ویکی نور] محمد علی ناصح فرزند محمد صادق تاجر اصفهانی، در دهم ذی القعده سال 1316 در تهران، دیده به جهان گشود.
از هفت سالگی به دبستان رفت و در سن چهارده سالگی، اندکی پس از وفات پدر، گواهینامه تحصیلات شش ساله ابتدائی را گرفت و قریب سه سال بعد از آن نیز معلومات دوره اول متوسطه را آموخت.
در نیمه دوم سال 1300ش، به خدمت وزارت معارف پذیرفته شد و در سال بعد، به عضویت انجمن ادبی ایران که در تالار دارالفنون به ریاست شادروان حسین سمیعی، ادیب السلطنه و حضور جمعی از مشاهیر و معارف پایتخت تشکیل می یافت، درآمد و تا پایان عمر، ریاست آن را برعهده داشت.
در این انجمن از زمانی که در وضع معاش ایشان گشایشی پیدا شد، در مواقع فراغ، به فراگرفتن معلومات کامل ادبی می پرداخت و علوم معانی، بیان، بدیع، نقد الشعر، عروض، قافیه، صرف، نحو، منطق، فلسفه نظری، حکمت عملی، علم اجتماع، فقه و اصول را نزد اساتید فن، به پایان رساند. او همچنین در این هنگام، به مطالعه کتب تاریخ، علم اجتماع و سرودن شعر به شیوه استادان سلف و نظر در دیوان ها، رسائل و نثر فصحای پارسی و عرب می پرداخت و در خلال این احوال، به تعلیم زبان فرانسه نیز مشغول بود.
وزارت فرهنگ، از تشویق ایشان دریغ نداشته و وی را به نشان درجه سوم و دوم علمی مفتخر نموده و در سال 1326ش نشان درجه اول فرهنگ را به ایشان اعطا کرد.جلسات انجمن ادبی ایران، رسماً در خانه ایشان تشکیل می شد و همچنین در منزل ایشان، جمعی از ارباب فضل و دانشجویان دانشگاه، به مباحثه متون عربی و پارسی می پرداختند.
تصحیح دیوان ادیب صابر، از خدمات گرانقدر ایشان است که چند سالی وقت گرفت تا به سعی استادی چون زر پاک، از بوته تصحیح و انتقاد بدرآمد.
