ستاد

wiki: افسران و کارکنان درجه دار که هدفشان ایجاد و حفظ جریان دوسویهٔ اطلاعات میان افسر فرمانده و یگان های تابعه می باشد.
N، برای مرکز فرماندهی نیروی دریایی
G، برای مرکز فرماندهی نیروی زمینی یا تفنگداران دریایی
A، برای مرکز فرماندهی نیروی هوایی
J، برای مرکز فرماندهی مشترک (دریایی، زمینی، هوایی و غیره)
S، برای وظایف ستادی در قالب مراکز فرماندهی سازمان هایی که توسط یک سرهنگ یا پایین تر فرماندهی می شوند (نظیر تیپ ها، هنگ ها، گروه ها، گردان ها و اسکادران های لشکری؛ البته این مورد در تمام کشورها وجود ندارد)
C، برای مراکز فرماندهی مشترک (که فرماندهی چندین نیرو از کشورهای مختلف را بر عهده دارند)
افسران بر بخش های ستادی نظارت می کنند. کارکنان درجه دار ارشد، نفرات را در آماده سازی تجهیزات و وسایل حمل و نقل تاکتیکی به کار می گمارند. تحلیل گران ارشد گزارشات لازم را تهیه می کنند و کارکنان درجه دار اطلاعات لازم برای این گزارش ها را از اعضای دیگر ستاد و یگان ها کسب می کنند.
هدف اصلی کارکنان ستاد نظامی، تدارک اطلاعات دقیق و به موقع است که این اطلاعات بسته به طبقه بندیشان می توانند در تصمیم گیری فرمانده نقش اصلی را داشته باشند. مسئلهٔ مهم مربوط به تصمیماتی می شود که به طور گسترده ای بر ادارهٔ منابع یگان تأثیر می گذارند. در حالی که جریان داشتن اطلاعات از ستاد به فرمانده در اولویت است، اما اطلاعات مفید یا محتمل الوقوع به ستادها و یگان های پایین تر ارسال می شوند.
به جرأت می توان گفت که تا پیش از آغاز سده ۱۸ میلادی به طور کلی هیچ پشتیبانی سازمانی برای نیازهای ستادی نظیر اطلاعات نظامی، پشتیبانی، طرح ریزی یا پرسنلی وجود نداشت. فرماندهان یگان ها این گونه نیازها را با استفادهٔ غیررسمی از مرئوسینی انجام می دادند که برای این کار آموزش ندیده بودند و در آن پست ها منصوب نشده بودند.