شومینه

شومینه یا هیمه سوز ساختاری معماری درون دیوار برای نگه داشتن آتش و سیستم گرمایشی است که به منظور گرمادهی، و به خصوص در گذشته به منظور پخت وپز به کار می رفته است. آتش در مجمر یا آتش دان قرار می گیرد؛ گازها و ذرات ناشی از آتش، از طریق دودکش یا لوله هایی خارج می شوند. شومینه ها از امکانات مرکزی خانگی هستند، چراکه شعله ها و صدای ترق وتروق شان آرام بخش است، حتی هنگامی که بدان ها برای گرما یا پخت وپز نیاز نباشد. طاقچهٔ بالای شومینه ها کانون توجه دکوراسیون داخلی است.
شومینه‏ های الکل سوز نسل جدیدی از محصولات مدرن دکوراتیو، فانتزی و لوکس می باشند که با ایجاد شعله‏ هایی طبیعی، نامنظم و چشمگیر فضای آرامبخش و زیبایی را برای شما مهیا می سازند. این نوع از محصولات دکوراسیون علاوه بر تزئین محیط منزل، به دلیل تنوع گسترده در نوع سوخت مورد استفاده، قابلیت ایجاد حرارت ملایم و امکان لذت بردن از این شعله‏ ها را در تمامی فصل های سال برای مصرف‏ کننده به ارمغان می آورد. به دلیل تنوع در سوخت‏ های الکلی می توان کاربری های متفاوتی مانند گرمای کم و شعله تزئینی در تابستان یا ایجاد حرارت مطلوب و مکمل در زمستان، استفاده در فضای بیرونی و داخلی، شعله رنگین و سایر موارد را از آن ها انتظار داشت. کاربری اصلی شومینه های الکلی، تأمین گرمای محیط نبوده و این شومینه ها قالبا جنبهٔ دکوری دارند اما با ایجاد تغییراتی در آن ها می توان گرمای مناسبی را از آن ها انتظار داشت
شومینه های الکلی (که گاه از آن ها به شومینه های اتانولی، الکل سوز، ژل و بایو یاد می شود) به دلیل فرایند سوختی پاک و عدم نیاز به دودکش، نصب سریع و آسان، تنوع بسیار زیاد و همچنین ایمنی مطلوب بسیار محبوب هستند، به گونه ای که در غالب ژورنال های معتبر دکوراسیون داخلی نمونه ای از آن ها به چشم می خورد.
همچنین شومینه اتانولی، علاوه بر دارا بودن شعله طبیعی، مشکلات شومینه‏ های سنتی (از قبیل اشغال فضا، قابلیت استفاده منحصراً در فصل های سرد سال، خطر خفتگی یا گاز گرفتگی و هزینه‏ های بالای نصب و نگهداری) را نداشته و با داشتن ظاهری مدرن جایگاه ویژه ای در دکوراسیون خانه های مدرن امروزی پیدا کرده اند.

شومینه (همچنین: اُجاق یا آتش دان)، ساختاری معماری درون دیوار برای نگه داشتن آتش و سیستم گرمایشی است که به منظور گرمادهی، و به خصوص در گذشته به منظور پخت وپز به کار می رفته است.
• نشانه شناسی: اجاق نماد زندگی دسته جمعی، نماد خانه، وصلت زن و مرد، و نماد ارتباط میان آتش و ظرف آتش است. اجاق به صورت مرکز خورشیدی که از طریق گرما و نورش به موجودات نزدیک می شود. در ضمن محلی است که غذا روی آن پخته می شود. اجاق مرکز زندگی است، مرکز زندگیِ هبه شده، حفظ شده و پراکنه شده. اجاق در تمام جوامع حرمت دارد و تقدیس شده است؛ برروی اجاق از خدای آن حمایت خواسته می شود و آیین های او به جا آورده می شود، و برروی اجاق، تندیسک ها و تصاویر مقدس گذاشته می شود.» -> ژان شوالیه