رمه

رمه . [ رَ م َ / م ِ ] (اِ) گله ٔ گوسفند و ایلخی اسب .(برهان ). گله ٔ گوسفند. (آنندراج ). گله ٔ گوسفند و امثال آنها. (فرهنگ نظام ). گله ٔ گوسپندان . (ناظم الاطباء). سیله . رمک . (برهان ). رَمَق . (منتهی الارب ) (المعرب جوالیقی ). قطیع. ثَلّة. (منتهی الارب ) :
پس بیوبارید ایشان را همه
نه شبان را هشت زنده نه رمه .

رودکی .

خردپادشاهی بود مهربان
بود در رمه گرگ را چون شبان .

ابوشکور.

و رمه های خوک دارند [ صقلابیان ] همچنانک رمه ٔ گوسفند. (حدود العالم ).
که گرگ اندرآمد میان رمه
سگ و مرد را دید در دمدمه .

فردوسی .

اگر گوسفندی برند از رمه
به تیره شب و روزگار دمه .

فردوسی .

چنان شد که از بی شبانی رمه
پراکنده گردد بروز دمه .

فردوسی .

هم با رمه ٔ اسبم و هم با گله ٔ میش
هم با صنم چینم و هم با بت تاتار.

فرخی .

از رمه خیری نماند چون بماند بی شبان .

عنصری .

مر آن گرگ را مرگ به از دمه
که بی خورد ماند میان رمه .

اسدی .

بمرد اشتر ابلهی در رمه
به درویش دادمش گفتا همه .

اسدی .

شبان کز میان شد چه باشد رمه .

اسدی .

با این رمه ٔ ستور گمره
هرگز ندوم نه من حمارم .

ناصرخسرو.

هر زمان بدتر بود حال رمه
چون بود از گرسنه گرگان رعات .

ناصرخسرو.

تو داد دهی بروز محشر
زین یک رمه گاو بی فسارم .

ناصرخسرو.

ای بخرد تو مرم چون رمه از ما
مرغ نئی چون رمی و ما نه شگالیم .

ناصرخسرو.

و باد در رمه پدید آمد و او را چهل رمه گوسفند بود. (قصص الانبیاء).
تو انصاف ده چون بماند رمه
چو از گرگ درنده سازی شبان .

مسعودسعد.

شبان چون شد خراب از باده ٔ ناب
رمه در معده ٔ گرگان کند خواب .

امیرخسرو.

- رمه دور برسیدن ؛ کار از کار گذشتن . دیر شدن وقت کاری . کار از چاره گذشتن : خواجه در راه مرا گفت این خداوند اکنون آگاه شد که رمه دور برسید اما هم نیک است تا بیش چنین نرود. (تاریخ بیهقی ).
- رمه رمه ؛ گله گله . دسته دسته :
رمه رمه بز و بزغاله ٔ کبود و سیاه
به مرغزار فرودین تو بپرورده .

سوزنی .

|| سپاه و لشکر. (برهان ) (آنندراج ) :
شد از بی شبانی رمه تال و مال
همه دشت تن بود بی دست و یال .

فردوسی .

بدو گفت کز تو بپرسم همه
ز شاه و ز گردنکشان و رمه .

فردوسی .

نیاطوس را داد لشکر همه
بدو گفت مهتر تویی با رمه .

فردوسی .

چند روز بر این صفت بگذاشتند تا رمه ٔ کفار بتمامی مجتمع شد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 350). || جمعیت مردم . (برهان ) (آنندراج ). جمعیت مردمان . (ناظم الاطباء). جماعت . گروه مردم :
چو بشنید شه کیقباد آنهمه
برآوردسر از میان رمه .

فردوسی .

سر یک رمه مردم بیگناه
به خاک اندر آرد ز بهر کلاه .

فردوسی .

سخنهای دستان شنیدم همه
که برخواند آن را به پیش رمه .

فردوسی .

زین رمه یک سو شو و از دل بشوی
ریم فرومایگی و ریمنی .

ناصرخسرو.

رای آن قاضی بچربید از همه
عقل او در پیش می رفت از رمه .

مولوی .

گفت نائب پیش قاضی آنهمه
که نمودند از شکایت آن رمه .

مولوی .

|| (اِخ ) پروین . ثریا. (برهان ) (آنندراج ). رفه . (برهان ).

با درود . خواهشمندم سروده فردوسیو درست بنویسید . پ نه ف . گوسپند نه گوسفند

رم به معنی قبیله است به پارسی - چون رم کاریان و رم گیلویه

رمه کردن:کنایه فعلی ایماست از گرد آوردن ، یک جا گرد آوردن
که : 《 آمد؛ نگه کرد ایوان همه ؛
بتانِ سیه چشم کردم رمه. 》
نامه ی باستان ، ج ۳ ، داستان سیاوش ، دکتر کزازی ۱۳۸۴، ص ۲۴۲.

رمه ( معنی ) :گروه، دسته، لشکر، گله، جمع.
رمه ( متضاد ) :تک، تکی، تک نفر.





♡انشالله همیشه سالم باشید و با علم و دانایی به زندگی خود ادامه دهید♡

رمه در پهلوی رمگ ramag بوده است ، ریختی پساوندی از " رم " .
( ( چنینیم یکسر ، کِه و مِه ، همه ؛
تو خواهی شبان باش ، خواهی رمه. ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 324. )

رمه
مثلا مثل گوسفندان که مثل گروه یا لشکر هستند.