رابطۀ هم نشینی

{syntagmatic relation/ syntagmatic relationship} [زبان شناسی] اصطلاحی بنیادی در زبان شناسی که نخستین بار سوسور برای اشاره به توالی عناصر حاضر در گفتار به کار برد متـ . هم نشینی syntagmatic