علاءالدین کیقباد

علاء الدین کیقباد (یکم) بن کیکاوس یازدهمین سلطان از سلجوقیان روم بود که بین سال های ۱۲۲۰–۱۲۳۷ حکومت کرد. وی فرزند کیکاووس یکم بود. در زمان حکومت وی وسعت قلمروی سلاطین روم گسترش یافت
علاءالدین کیقباد یکم (۶۳۴–۶۱۶ ه ق) پادشاه سلجوقیان روم و ملوک شام بود. الملک الاشرف بعد از سقوط خلاط با علاءالدین کیقباد یکم و امرای حلب و موصل و الجزیره بر ضد جلال الدین خوارزمشاه طرح اتحادی قوی ریخت و به دعوت علاءالدین کیقباد پادشاه مصر الملک الکامل برادر الملک الاشرف نیز در این اتحاد وارد شد. علاءالدین کیقباد توانست در جنگی چهار روزه در محلی به نام یاسی چمن از نواحی ارزنجان و در ۲۸ رمضان سال ۶۲۷ شکستی سخت بر سپاهیان خوارزمشاه و برادرش رکن الدین غورسانچی وارد کند. بعد از شکست یافتن جلال الدین لشکریان علاء الدین ارزن الروم را مسخر کردند و سپاهیان الملک الشرف نیز به شهر خلاط وارد شدند و چون الملک الاشرف بیم حملهٔ مجدد جلال الدین را داشت از جلال الدین که در این هنگام در آذربایجان بود تقاضای صلح کرد و او نیز چون خبر رسیدن سپاه مغول به آذربایجان را شنید با اکراه صلح را پذیرفت و قرار شد این سه تن هر کدام هر چه اراضی در دست دارند مالک باشند و بعدها معترض یکدیگر نشوند.