راه شاهی

راه شاهی به فرمان داریوش بزرگ هخامنشی ساخته شد. این شاهراه تخت جمشید را به پاسارگاد، شوش و دیگر شهرهای شاهنشاهی متصل می کرده و بنابر کشفیات جدید احتمالاً از تنگهٔ بلاغی که در فاصلهٔ میان تخت جمشید و پاسارگاد قرار دارد، عبور می کرده است.
راه شاهی ۲۶۹۹ کیلومتر (۱۶۷۷ مایل) درازا داشت و حدوداً هر ۲۴ کیلومتر دارای یک توقفگاه بود که ۱۱۱ ایستگاه می شد.
راه شاهی نخستین شاهراه شناخته شدهٔ ایران و نخستین شاهراه بین المللی جهان است. در خوزستان این راه از بهبهان شوش، شوشتر و رامهرمز عبور می کرده است.
پیرموان سال ۴۲۲ پیش از میلاد مسیح، داریوش یکم در ایران بر اریکه قدرت تکیه زد و احتمالاً پس از سرکوب شورش ها فرمان ساخت یک سلسله جاده های پهن و عریض نمود که یکی از آن ها راه سلطنتی نام داشت و در زمان خود جزء بهترین شاهراه ها محسوب می شد. راهی که بعدها توسط امپراتوری رم نیز همچنان مورد استفاده قرار گرفت. کیفیت این راه چنان بالا بود که پیک های نامه رسان می توانستند مسافتی معادل ۲۶۹۹ کیلومتر را تنها در مدت هفت روز بپیمایند. همچنین در این راه چاپارخانه های زیادی برای تعویض اسب های نامه رسان ها بود. سربازان نیز در بیشتر جاهای این راه برای برقراری امنیت وجود داشتند.