صلح در فقه و حقوق ایران نوعی عقد لازم است که در آن دو طرف، توافق بر امری می کنند که عنوان آن امر از عقود معروف از قبیل بیع، رهن، اجاره و امثالهم نباشد. صلح در لغت به معنای سازش، آشتی کردن، توافق کردن، پیمانی که بر حسب آن دعوایی را حل و فصل کردن و پیمان تسلیم است.عقد صلح در اصطلاح به معنای تراضی و تسالم بر امری است. صلح گاهی برای رفع اختلافات موجود یا برای جلوگیری از تنازع احتمالی آینده صورت می گیرد یا به جای یکی از عقود معاملاتی به کار می رود.
صلح به دو قسم زیر تقسیم بندی می شود:
عقد صلح برای صحت باید شرایط زیر را دارا باشد:
صلح به دو قسم زیر تقسیم بندی می شود:
عقد صلح برای صحت باید شرایط زیر را دارا باشد:
wiki: عقد صلح