<div class="boxBd">غبار کردن. [ غ ُ ک َ دَ] ( مص مرکب ) سودن. نرم کردن خاک یا چیزی. || برانگیختن گرد نرم از جایی یا چیزی : <br>کس نی سوار دید که باشد مصاف دار<br>وز نی ستور دید که در ره غبار کرد.<div class="au">خاقانی.</div>چند استخوان که هاون دوران روزگار<br>خردش چنان بکوفت که خاکش غبار کرد.<div class="au">سعدی.</div></div>

غبار کردن. [ غ ُ ک َ دَ] ( مص مرکب ) سودن. نرم کردن خاک یا چیزی. || برانگیختن گرد نرم از جایی یا چیزی : کس نی سوار دید که باشد مصاف دار وز نی ستور دید که در ره غبار کرد. خاقانی. چند استخوان که هاون دوران روزگار خردش چنان بکوفت که خاکش غبار کرد. سعدی.

لغت نامه دهخدا

( مصدر ) نرم کردن ( خاک یا چیزی دیگر ) سودن .

غبار کردن

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا