( مصدر ) افسوی خوردن حسرت بردن .
غبن خوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
غبن خوردن. [ غ َ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) افسوس خوردن. فسوس خوردن. حسرت بردن :
چون فلک با تو نسازد با دگر کس گو مساز
گر خوری غبنی از آن خود خور، آن ِ کس مخور.
چون فلک با تو نسازد با دگر کس گو مساز
گر خوری غبنی از آن خود خور، آن ِ کس مخور.
خاقانی.
کلمات دیگر: