طبرکون. [ طَ ب َ ] ( معرب ، ص ) ( معرب تبرکون ) آنکه کفل زاویه نما ( نوک تیز ) و طویل دارد، چنانکه اسب. ( دزی ج 2 ص 21 ). رجوع به تبرکون شود.
