( صفت ) خوش خلق نیکخوی .
صبا خلق
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
صباخلق. [ ص َ خ ُ ] ( ص مرکب ) خوش خلق. نیکوخو :
کو صباخلقی که از تشویر جاه خلق او
هم بهشت عدن و هم بحر عدن بگریستی.
کو صباخلقی که از تشویر جاه خلق او
هم بهشت عدن و هم بحر عدن بگریستی.
خاقانی.
رجوع به صبا شود.کلمات دیگر: