خاموش ماندن و حرفی نزدن یا فرو بردن لقمه را .
ضمز
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ضمز. [ ض َ ] (ع ص ، اِ) جای درشت . || پشته ٔ دشوارگذار. || پشته ٔپست . || هر کوه جداگانه که در آن سنگ سرخ و سخت باشد و در آن خاک و گل نبود. (منتهی الارب ).
ضمز. [ ض َ ] ( ع ص ، اِ ) جای درشت. || پشته دشوارگذار. || پشته ٔپست. || هر کوه جداگانه که در آن سنگ سرخ و سخت باشد و در آن خاک و گل نبود. ( منتهی الارب ).
ضمز. [ ض َ ] ( ع مص ) خاموش ماندن و حرفی نزدن. ( منتهی الارب ). خاموش شدن. ( زوزنی ). خاموش بودن. ( تاج المصادر ). سخن ناگفتن وخاموش بودن. ( منتخب اللغات ). || فروبردن لقمه را. || نگاه داشتن شتر دبه را در دهن و نشخوار ناکردن آن. ( منتهی الارب ). نشخور باززدن شتر را ( ؟ ). ( تاج المصادر ). || برچفسیدن بچیزی و لازم گرفتن آن را و قیام و ثبات ورزیدن بر آن. ( منتهی الارب ). چسبیدن بچیزی. ( منتخب اللغات ). || حریصی و آزمندی کردن بر چیزی. ( منتهی الارب ).
ضمز. [ ض َ ] ( ع مص ) خاموش ماندن و حرفی نزدن. ( منتهی الارب ). خاموش شدن. ( زوزنی ). خاموش بودن. ( تاج المصادر ). سخن ناگفتن وخاموش بودن. ( منتخب اللغات ). || فروبردن لقمه را. || نگاه داشتن شتر دبه را در دهن و نشخوار ناکردن آن. ( منتهی الارب ). نشخور باززدن شتر را ( ؟ ). ( تاج المصادر ). || برچفسیدن بچیزی و لازم گرفتن آن را و قیام و ثبات ورزیدن بر آن. ( منتهی الارب ). چسبیدن بچیزی. ( منتخب اللغات ). || حریصی و آزمندی کردن بر چیزی. ( منتهی الارب ).
ضمز. [ ض َ ] (ع مص ) خاموش ماندن و حرفی نزدن . (منتهی الارب ). خاموش شدن . (زوزنی ). خاموش بودن . (تاج المصادر). سخن ناگفتن وخاموش بودن . (منتخب اللغات ). || فروبردن لقمه را. || نگاه داشتن شتر دبه را در دهن و نشخوار ناکردن آن . (منتهی الارب ). نشخور باززدن شتر را (؟). (تاج المصادر). || برچفسیدن بچیزی و لازم گرفتن آن را و قیام و ثبات ورزیدن بر آن . (منتهی الارب ). چسبیدن بچیزی . (منتخب اللغات ). || حریصی و آزمندی کردن بر چیزی . (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: