طبع ساز

مساعد با طبیعت موافق با مزاج .

طبعساز. [ طَ ] ( نف مرکب ) سازگار با مزاج. مساعد با طبیعت. موافق با مزاج :
به گوش آواز هر مرغی لطیف و طبعساز آید
بدست می ز شادی هر زمان بانگ جواز آید.تا طبعسازباشد دینداری
شیریست تازه ریخته بر شکر.نسازد ترا طبع با گفته او
چو گفتار تونوفتد طبعسازش.آمدم تا طبع را سازم ز مدح تو غذا
مدح تو طبع مرا باشد غذای طبعساز. || اهل نشاط و طرب :
گرْش ْ پنهانک مهمان کنی از عامه بشب
طبعساز و طربی یابیش و رودنواز.