تصور کن

تصور کن (به انگلیسی: Imagine) ترانهٔ مشهور آرمان شهری تصنیف شده و اجراشده توسط جان لنون است که در آلبومی به همین نام در سال ۱۹۷۱ منتشر شده است. در حالی که در طی این سال ها نسخه های متفاوتی از این ترانه توسط اشخاص مختلف اجرا شده اند، نسخهٔ اصلی با آوازی موقرانه و صدای پیانویی مسحورکننده، کیفیت موسیقایی خود را حفظ کرده است و در برنامه های رادیو و غیره هنوز هم پخش می شود. در فهرست مجلهٔ رولینگ استون از بهترین ترانه های راک تمام دوران ها که بر طبق نظرخواهی از اهل فن منتشر کرده است، این ترانه رتبهٔ سوم را کسب کرده است.
لنون این ترانه را ترانه ای «ضد مذهبی، ضد میهن پرستانه، ضد رسم و رسوم عرفی، ضدسرمایه داری» معرفی می کند که «به دلیل ظاهر زیبا و غلط انداز پذیرفته و محبوب شده است».
در این ترانه لنون از ما می خواهد که تصویری آرمانگرایانه ای را در ذهن تصور کنیم که در آن «بهشت و جهنم وجود ندارد»، «هیچ کشوری وجود ندارد»، «هیچ دینی نیست»، «تملک وجود ندارد» و «چیزی ارزش کشتن و مردن را ندارد». افراد در این جهانِ آرمانی «به صلح و صفا زندگی می گذرانند» و «در همهٔ دنیا با هم سهیم اند». البته شک در مورد امکان وقوع چنین توصیفاتی در خودِ ترانه نیز ابراز می شود.
با وجود اینکه تصور می شده است که متن این ترانه کاملاً زادهٔ ذهن لنون و دید صلح طلب او به جهان بوده باشد، اما شاه بیت (ترجیع بند) این ترانه از یوکو اونو، همسر جان لنون است. وی که کودکی خود را طی جنگ جهانی دوم در ژاپن گذرانده است، جملاتی این چنینی را در حدود سال های دههٔ ۱۹۶۰، پیش از آنکه لنون را ملاقات کرده باشد، در اشعارش آورده است. در مصاحبه ای که چهار روز پیش از قتل لنون انجام شده است، او اذعان می کند که یوکو هم باید به عنوان تصنیف گر این ترانه شناخته شود. در همین مصاحبه او اعتراف کرده است که در زمان انتشار این ترانه، اعلام نقش یوکو در مورد متن ترانه را نمی توانسته به دلیل دیدِ بسیار مردانه اش بپذیرد.