استاره

ستاره، کوکب، استارگان جمع
۱ - نوعی از چادرو خیمه شامیانه . ۲ - چادری که از پارچ. بسیار نازک دوزند برای جلوگیری از مگس و پشه پشه دان پشه بند .
بلوکی از لاهیجان گیلان

(اِ رِ ) (اِ. ) ستاره .

( استارة ) استارة. [ اِ رَ ] ( ع اِ ) پوشش. پرده. ( منتهی الارب ).

---

استاره. [ اِ رَ / رِ ] ( اِ ) ستاره. کوکب. ( برهان ) ( مؤید الفضلاء ) :
دوش من پیغام دادم سوی تو استاره را
گفتمش خدمت رسان از من تو آن مهپاره را.بیمار شود عاشق امّا بنمی میرد
ماه ارچه شود لاغر استاره نخواهد شد. || کوکب طالع : امیر رضی اﷲ عنه آیتی بود در باب لشکر کشیدن و آنچه در جهد آدمی بود بجای می آورد امّا استاره او نمی گشت و ایزدتعالی چیز دیگر خواست. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 584 ). || شامیانه. سایبان. ( برهان ). نوعی از چادر شب باشد که آنرا شامیانه و سایبان نیز گویند. ( جهانگیری ). || مسطر فولادی. ( برهان ).چوب جدول کشان. ( برهان ) ( مؤید الفضلاء ). جدول مسطر. ( جهانگیری ). || طنبور سه تار. ( برهان ). طنبوری که سه تار داشته باشد. ( سروری ). || ابیز. سونش. جرقه. جریقه. خدره :
خواجه گفت این سوخته نمناک بود
میمرد استاره از ترّیش زود.همچنانکه استاره آتش بر جامه سوخته افتاد اگر حق خواهد همان یک ستاره بگیرد و بزرگ شود. ( فیه ما فیه ).

---

استاره. [ اِ رَ ] ( اِخ ) بلوکی است از مضافات لاهیجان گیلان. ( جهانگیری ) ( برهان ). شاید این نام مصحف آستانه باشد، چه بدین نام در لاهیجان محلّی شنیده نشده است. رجوع به آستانه شود. || قلعه ای باشد از ملک دکن. ( جهانگیری ) ( برهان ).

= سه تار
= ستاره۱

( آستارِه (آساره) ) ستاره
( آستاره ) ( اع ) ؛ نیاکان ما به علت تکرر سفر و حرکت به سعد و نحس بودن ایام؛ سخت باور داشته تا بدانجا که کلیه امور روزمره؛ از بر دار کردن مشکدوغ گرفته تا کوچ فصلی خود را با حرکت ستاره ای خاص تنظیم می کردند. این ستاره در طول ماه در جهات مختلفی از آسمان نمایان می شود. بنا بر اعتقادات به هیچ عنوان نباید هنگام حرکت روبروی جهت ستاره قرار گرفت یا کاری انجام داد. در قسمتهای مربوط به هر اصطلاح توضیح داده خواهد شد.