استتار

اِستِتار یکی از راه هایی است که برای در امان ماندن موجودات زنده و غیر زنده از دیده شدن به وسیله دشمن از طریق غیرقابل تشخیص شدن از محیط اطراف به کار می رود.
در طبیعت جانورانی که با محیط خود هم رنگ هستند از این روش سود می برند. مانند طرح و رنگ یکسان بدن یوزپلنگ با گیاهان زیست بومش و همرنگ شدن آفتاپ پرست با محیط اطرافش.
انسان ها نیز در دفاع نظامی از این روش استفاده می کنند. به مجموعه اقداماتی که فرد یا افراد برای در امان ماندن خود یا تجهیزات شان از دید دشمن انجام می دهند، استتار گویند. بدیهی ست دشمن نمی تواند کسی را که نمی بیند یا نمی داند کجاست، هدف قرار دهد.
اصول استتار شامل انتخاب محل، انضباط استتار و ساختمان استتار است.

اِسْتِتار (camouflage)
اِسْتِتار
رنگ ها یا ساختاری که جانور را با محیط پیرامونش هماهنگ می کند و مانع می شود جانوران دیگر آن را شناسایی کنند. استتار ممکن است با همسان شدن با رنگ زمینه، محوسایه با تیره تر شدن در قسمت بالا و کم رنگ تر شدن در قسمت پایین برای بی اثر کردن سایه های طبیعی بدن یا به شکل الگوهای نامنظمی باشد که زمینۀ اصلی پیکر جانور را قطعه قطعه می کند. استتار ماهرانه تر با تشبیه بیشتر به ویژگی های محیط طبیعی صورت می گیرد. از جمله استتار حشرۀ عصاریخت است که دقیقاً محیط را تقلید می کند. همچنین، استتار فن نظامی مهمی به شمار می آید و طی آن، برای پنهان کردن تجهیزات، سربازان یا محل از دید دشمن آن ها را تغییر شکل می دهند. برای کاربردهای نظامی، عنصری که موجب شناسایی شیء می شود، از جمله درخشش، شکل، و سایه را چنان تغییر می دهند که شناسایی شیء مشکل باشد. رایج ترین فن به کار بردن الگوی رنگ آمیزی گمراه کننده، از بین بردن درخشندگی، و ایجاد سایه های کاذب است. کاربرد چنین تمهیداتی در کشتی ها، ساختمان ها، هواپیماها و وسایل نقلیه مؤثر است. مخفی سازی موقعیت های یک منطقه غالباً با پهن کردن تور، پارچه های رنگارنگ، نی ها، شاخه ها، و دیگر مواد بر روی شیء صورت می گیرد، به نحوی که این اشیاء با الگوی زمین اطراف یک رنگ می شوند. پس از استتار محل، ابقای ظاهر آن ضروری است. این امر با تغییر منظم گیاهان سبز منطقه و برقراری انضباط در بین سرباز ناحیه صورت می گیرد تا ناحیۀ استتارشده به سبب ایجاد کوره راه های منتهی بدان آشکار نشود. در جنگ، استفاده از فنون جنگ الکترونیک، از جمله ارسال پارازیت روی رادارها، و گریز از آن ها را نیز نوعی استتار به شمار می آورند.

استتار (اخترشناسی). اِستِتار (اخترشناسی)(occultation)
در اخترشناسی، پنهان شدن موقتی یک ستاره در پشت یکی از اجسام منظومۀ خورشیدی. استتار برای فراهم آوردن اطلاعاتی از تغییر مدار و ساختار اجسام در فضا، نظیر منابع رادیویی، به کار می آید. شکل و اندازۀ دقیق سیاره ها و سیارک را هنگامی می توان پیدا کرد که باعث استتار ستاره ها می شوند. در ۱۹۷۷، حلقه های اورانوس را هنگامی کشف کردند که این سیاره ستاره ای را استتار کرده بود.