ساندور کوچیس یا شاندور کوچیش (به انگلیسی: Sándor Kocsis) (زاده ۲۱ سپتامبر ۱۹۲۹–۲۲ ژوئیه ۱۹۷۹) بازیکن فوتبال اهل مجارستان بود. وی سابقه بازی در تیم هایی چون بارسلونا و تیم ملی فوتبال مجارستان را کارنامه خود دارد. همچنین در فهرست برترین گل زنان جهان رتبه چهارم را دارد.
ساندور کوچیس در هفده سالگی فوتبال حرفه ای را در تیم جوانان باشگاه کوبانیا شروع کرد که در واقع آمادگی برای انتقال به فرنتسواروش بوده است. هنگامی که به تیم فرنتسواروش آمد موفق به کسب اولین عنوان خود در لیگ مجارستان شد. او پس از پنج سال بازی در این تیم به مدت کوتاهی راهی تیم ادوژ شد و پس ازآن به ارتش پیوست و راهی تیم نظامی بوداپست هونود شد که در آنجا با فرانس پوشکاش، یوزف بوژیک، زولتان زیبور آشنا شد. در هفت سال حضور در این باشگاه او موفق به کسب سه عنوان لیگ مجارستان و سه عنوان آقای گلی در لیگ و همچنین در بین این سه سال، دو بار در اروپا بیشتر از هر بازیکن در کل لیگ های اروپایی گلزنی کرد.او پس از شکست قیام مردمی مجارستان، به سوییس گریخت و برای «یانگ فلوز زوریخ» بازی کرد. بعد از آن به هم تیمی سابقش در هونود و تیم ملی مجارستان، زولتان ژیبور، به بارسلونا پیوست
او در سال ۱۹۴۸ اولین بازی ملی خود را انجام داد و همراه چهار نفر (فرانس پوشکاش، زولتان ژیبور، ناندور هیده گوتی و جوزف بوسیچ) هسته تیمی قدرتمند و تهاجمی به نام «جادوگران» را بنیان نهادند و ۳۲ بازی ملی را بدون شکست در سطح اول بین المللی پشت سر گذاشتند که این رکورد هنوز پابرجا مانده است. او همچنین با مجارستان در المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی موفق به کسب مدال طلای رقابتها شد. او در جام ۵۴ خوش درخشید و دو هتریک مقابل کره جنوبی و آلمان غربی به ثبت رساند. او در ۵ بازی جام ۵۴ ،۱۱ گل زد که تنها «ژوست فونتین» فرانسوی چهار سال بعد رکورد او را با ۱۳ گل جابه جا کرد. او به دلیل بازی عالی و گلزنی های متعدد با سر به «سر طلایی» معروف شد. او در فینال جام ۵۴ بد شانس بود و جلوی همان آلمان غربی که به آن ۴ گل زده بود، پایش به گلزنی باز نشد.
او در سال ۱۹۶۶ به عمر فوتبالی خود پایان داد و ترجیح داد در اسپانیا بماند و در بارسلون اقدام به تأسیس رستورانی به نام لقب خود (سرطلایی) کرد. او همچنین مقطع کوتاهی در تیم هرکولس در سال های ۷۲ تا ۷۴ به مربیگری پرداخت.
ساندور کوچیس در هفده سالگی فوتبال حرفه ای را در تیم جوانان باشگاه کوبانیا شروع کرد که در واقع آمادگی برای انتقال به فرنتسواروش بوده است. هنگامی که به تیم فرنتسواروش آمد موفق به کسب اولین عنوان خود در لیگ مجارستان شد. او پس از پنج سال بازی در این تیم به مدت کوتاهی راهی تیم ادوژ شد و پس ازآن به ارتش پیوست و راهی تیم نظامی بوداپست هونود شد که در آنجا با فرانس پوشکاش، یوزف بوژیک، زولتان زیبور آشنا شد. در هفت سال حضور در این باشگاه او موفق به کسب سه عنوان لیگ مجارستان و سه عنوان آقای گلی در لیگ و همچنین در بین این سه سال، دو بار در اروپا بیشتر از هر بازیکن در کل لیگ های اروپایی گلزنی کرد.او پس از شکست قیام مردمی مجارستان، به سوییس گریخت و برای «یانگ فلوز زوریخ» بازی کرد. بعد از آن به هم تیمی سابقش در هونود و تیم ملی مجارستان، زولتان ژیبور، به بارسلونا پیوست
او در سال ۱۹۴۸ اولین بازی ملی خود را انجام داد و همراه چهار نفر (فرانس پوشکاش، زولتان ژیبور، ناندور هیده گوتی و جوزف بوسیچ) هسته تیمی قدرتمند و تهاجمی به نام «جادوگران» را بنیان نهادند و ۳۲ بازی ملی را بدون شکست در سطح اول بین المللی پشت سر گذاشتند که این رکورد هنوز پابرجا مانده است. او همچنین با مجارستان در المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی موفق به کسب مدال طلای رقابتها شد. او در جام ۵۴ خوش درخشید و دو هتریک مقابل کره جنوبی و آلمان غربی به ثبت رساند. او در ۵ بازی جام ۵۴ ،۱۱ گل زد که تنها «ژوست فونتین» فرانسوی چهار سال بعد رکورد او را با ۱۳ گل جابه جا کرد. او به دلیل بازی عالی و گلزنی های متعدد با سر به «سر طلایی» معروف شد. او در فینال جام ۵۴ بد شانس بود و جلوی همان آلمان غربی که به آن ۴ گل زده بود، پایش به گلزنی باز نشد.
او در سال ۱۹۶۶ به عمر فوتبالی خود پایان داد و ترجیح داد در اسپانیا بماند و در بارسلون اقدام به تأسیس رستورانی به نام لقب خود (سرطلایی) کرد. او همچنین مقطع کوتاهی در تیم هرکولس در سال های ۷۲ تا ۷۴ به مربیگری پرداخت.
wiki: ساندور کوچیس