مرینیان

مرینیان قبیله ای از بربرهای چادرنشین زناته بودند که میراث دار موحدون در مراکش و مغرب الاوسط گشتند و سرزمین های آنها را با حفصیان تونس قسمت کردند. [۱]
بنی مرین از ابتدا با موحدون دشمنی می ورزیدند و به همین دلیل با بنی غانیه از خاندان مرابطین در مقابل موحدون همبستگی ای تشکیل دادند. پس از جنگ های بسیار با موحدون در سال ۶۰۹ق ( ۱۲۱۲م ) آنها را شکست داده ولی تا سال ۶۶۸ق ( ۱۲۶۹م ) که موحدون منقرض شدند نتوانستند بر مراکش پایتخت موحدون چیرگی یابند. [۲]
مرینیان سطح فرهنگی پایینی داشتند و آن شور مذهبی که نیرو بخش پیروزی های مرابطین و موحدون بود در قدرت طلبی آنها وجود نداشت. این واقعیات همراه با ظاهراً کمبود تعداد آنها، دلیل طولانی بودن مجادلات و کشمکش های مرینیان با آخرین امرای موحدی است. مرینیان چون فرمانروایی یافتند فاس را پایتخت خود قرار دادند و این احساس بر ایشان پیدا شد که وارثان امرای موحدی هستند. از اینرو کوشیدند تا از نو دولت خود را در مغرب بنیان نهند. [۱]
فرمانروایی خاندان بنی مرین به دلیل خویشاوندی که با بنی وطاس داشتند، به آنها منتقل شده و تا سال ۹۵۷ق ( ۱۵۵۰م ) ادامه داشت تا آنکه اشراف سعدیه حکومت بنی وطاس را از میان بردند و خود بر مغرب اقصی فرمانروایی یافتند.