کلمه جو
صفحه اصلی

ابو حبه

فرهنگ فارسی

کنیت جماعتی از محدثین

لغت نامه دهخدا

ابوحبه. [ اَ ؟ ] ( اِخ ) ناحیتی از عراق بجنوب غربی بغداد در ساحل شرقی فرات. و شهر سی پار قدیم بدانجا بود و آن یکی از قدیمترین شهرهای بابل و سه هزار سال قبل از میلاد آباد بوده است. در کاوشهای اخیر آثار و خطوطی از آنجا به دست آمده است.

ابوحبه. [ اَ ح َب ْ ب َ ] ( اِخ ) کنیت جماعتی از محدثین.


کلمات دیگر: