هایماتوزیلین

هایماتوزیلین، هماتوزیلین، سیاه طبیعی ۱ یا سی.آی ۷۵۲۹۰ از مغز چوب درخت بقم (لاگ وود) به دست می آید. وقتی که اکسید شود به صورت هایماتِیین، وقتی با بعضی یونهای فلزی ترکیب می شودآمیزه ی رنگی قوی ای می شود که معروفترین آن نمک های آهن(۳) و آلمینیوم(۳) هستند.ترکیبات هایماتیین-فلزی برای رنگ آمیزی کردن نمونه های سلولها برای آزمایش زیر میکروسکوپ استفاده می شوند. اجزایی که با ترکیبات آهن یا آلمینیوم رنگ می شوند، بیسوفیلیک نامیده می شوند و سازکار این گونه رنگ کردن با رنگ کردن عادی متفاوت است.
رنگ کردن با هایماتوزیلین و ایوزین از عمومی ترین روشهای رنگ کردن در بافت شناسی هستند و در مقابل رنگهای موقتی دیگر، از پایداری بسیار بالایی برخوردار هستند. از دیگر رنگهای معروف برای رنگ کردن اسید فوسفوتونژستیک هایماتوزیلین است که از ترکیب هایماتوزیلین با اسید فوسفوتونژستیک به دست می آید.
در ۱۹۷۰ به دلیل قطع بیش از حد درختهای جنگلهای برزیل و آمریکای مرکزی، کمبود درختهای بقم و هایماتوزیلین به وجود آمد و قیمت آن به بالاترین حد خود رسید و موجب بالا رفتن هزینه های تشخیص بیماریهای بافتی شد و موجب جستجو برای جایگزینی برای آن شد. اما قبل از پیدا کردن هرگونه جایگزین، هایماتوزیلین با قیمتی بالا به جایگاهش در بازار و بافت شناسی بازگشت. پیشنهادهایی نیز برای جایگزین آن وجود داشت: سلستین آبی، گالوسیاسین، گالین و سولوکروم سیانین که هر چهار مورد برای داندانه دار کردنشان از آهن(۳) استفاده می شد. یک جایگزین دیگر که وجود دارد، رنگ قرمز برزیلی است که تنها تفاوتش با هایماتوزیلین در یک گروه هیدروزیل است.