( صفت ) منسوب به شهر طوطوشی از مردم طرطوشه .
محمد ابن الولید ابن محمد القرشی الفهری کنیتش ابوبکر معروف بطرطوشی و نیز مشهور بابن ابی رندقه .
محمد ابن الولید ابن محمد القرشی الفهری کنیتش ابوبکر معروف بطرطوشی و نیز مشهور بابن ابی رندقه .
طرطوشی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
طرطوشی . [ طُ ] (اِخ )محمدبن الولیدبن محمد القرشی الفهری ، کنیتش ابوبکر،معروف به طرطوشی و نیز مشهور به ابن ابی رندقه . وی ادیبی است از فقهای حفاظ. نشو و نمای وی در طرطوشه (واقع در شرق اندلس ) بود و در آن شهر فقه آموخت ، سپس بسوی عراق ، مصر، فلسطین و لبنان سفری کرد و در اسکندریه سکونت گزید و چندان در آن شهر مشغول تدریس گردید تا عمرش سر آمد. مردی زاهد بود و به هیچ چیز دنیا دلبستگی نداشت . از کتب او یکی سراج الملوک است که چاپ شده است . دیگر تعلیقه ای است در خلافیات محتوی بر پنج جزء. دیگر کتابی که به روش احیاءالعلوم غزالی نوشته . دو کتاب دیگر یکی بنام برالوالدین و دیگری بنام الفتن نیز به وی نسبت داده اند. (اعلام زرکلی ج 3 ص 999).
حاجی خلیفه درباره ٔ سراج الملوک وی آرد:
این کتاب در مواعظ و اندرزهایی است که از سیر پیمبران و آثار اولیاء و پندهای دانشمندان و حِکم حکماء ونوادر خلفاء گرد آورده و به زیباترین ترتیب آن را به رشته ٔ تألیف آورده است ، به نحوی که پس از پایان یافتن آن هر پادشاهی که وصف آن بشنید فرمان داد تا ازآن نسخه بردارند و هر وزیری که از وجود آن آگاه شد،نسخه ای از آن را با خود همراه میداشت و در دیباچه ٔ کتاب امیر ابوعبداﷲ اموی را یادآور شده است و این کتاب محتوی بر شصت وچهار باب میباشد. (کشف الظنون ). و صاحب معجم المطبوعات گوید: کتاب مذکور نوبتی بسال 1289هَ . ق . در مطبعه ٔ بولاق مصر و نوبتی در مطبعه ٔ وطنیه به اسکندریه بسال 1299 هَ . ق . و به حاشیه ٔ آن نیزالتبر المسبوک فی نصیحةالملوک تصنیف غزالی و نوبتی هم در حاشیه ٔ مقدمه ٔ ابن خلدون بسال 1306 هَ . ق . و هم بسال 1319 در مطبعه ٔ خیریه ٔ مصر به طبع رسیده است . (معجم المطبوعات ج 2 ستون 1239). و رجوع به ابن ابی رندقه و محمدبن الولید و عیون الانباء ج 2 ص 143 و تاریخ الخلفا ص 289 و شدالازار ص 252 و فهرست غزالی نامه و وفیات الاعیان ج 2 صص 53 - 54 شود.
طرطوشی . [ طُ ] (ص نسبی ) منسوب به طرطوشه ، آخرین شهر از بلاد مسلمانان در اندلس است . (سمعانی ).
طرطوشی. [ طُ ] ( ص نسبی ) منسوب به طرطوشه ، آخرین شهر از بلاد مسلمانان در اندلس است. ( سمعانی ).
طرطوشی. [ طُ ] ( اِخ )محمدبن الولیدبن محمد القرشی الفهری ، کنیتش ابوبکر،معروف به طرطوشی و نیز مشهور به ابن ابی رندقه. وی ادیبی است از فقهای حفاظ. نشو و نمای وی در طرطوشه ( واقع در شرق اندلس ) بود و در آن شهر فقه آموخت ، سپس بسوی عراق ، مصر، فلسطین و لبنان سفری کرد و در اسکندریه سکونت گزید و چندان در آن شهر مشغول تدریس گردید تا عمرش سر آمد. مردی زاهد بود و به هیچ چیز دنیا دلبستگی نداشت. از کتب او یکی سراج الملوک است که چاپ شده است. دیگر تعلیقه ای است در خلافیات محتوی بر پنج جزء. دیگر کتابی که به روش احیاءالعلوم غزالی نوشته. دو کتاب دیگر یکی بنام برالوالدین و دیگری بنام الفتن نیز به وی نسبت داده اند. ( اعلام زرکلی ج 3 ص 999 ).
حاجی خلیفه درباره سراج الملوک وی آرد:
این کتاب در مواعظ و اندرزهایی است که از سیر پیمبران و آثار اولیاء و پندهای دانشمندان و حِکم حکماء ونوادر خلفاء گرد آورده و به زیباترین ترتیب آن را به رشته تألیف آورده است ، به نحوی که پس از پایان یافتن آن هر پادشاهی که وصف آن بشنید فرمان داد تا ازآن نسخه بردارند و هر وزیری که از وجود آن آگاه شد،نسخه ای از آن را با خود همراه میداشت و در دیباچه کتاب امیر ابوعبداﷲ اموی را یادآور شده است و این کتاب محتوی بر شصت وچهار باب میباشد. ( کشف الظنون ). و صاحب معجم المطبوعات گوید: کتاب مذکور نوبتی بسال 1289هَ. ق. در مطبعه بولاق مصر و نوبتی در مطبعه وطنیه به اسکندریه بسال 1299 هَ. ق. و به حاشیه آن نیزالتبر المسبوک فی نصیحةالملوک تصنیف غزالی و نوبتی هم در حاشیه مقدمه ابن خلدون بسال 1306 هَ. ق. و هم بسال 1319 در مطبعه خیریه مصر به طبع رسیده است. ( معجم المطبوعات ج 2 ستون 1239 ). و رجوع به ابن ابی رندقه و محمدبن الولید و عیون الانباء ج 2 ص 143 و تاریخ الخلفا ص 289 و شدالازار ص 252 و فهرست غزالی نامه و وفیات الاعیان ج 2 صص 53 - 54 شود.
طرطوشی. [ طُ ] ( اِخ )محمدبن الولیدبن محمد القرشی الفهری ، کنیتش ابوبکر،معروف به طرطوشی و نیز مشهور به ابن ابی رندقه. وی ادیبی است از فقهای حفاظ. نشو و نمای وی در طرطوشه ( واقع در شرق اندلس ) بود و در آن شهر فقه آموخت ، سپس بسوی عراق ، مصر، فلسطین و لبنان سفری کرد و در اسکندریه سکونت گزید و چندان در آن شهر مشغول تدریس گردید تا عمرش سر آمد. مردی زاهد بود و به هیچ چیز دنیا دلبستگی نداشت. از کتب او یکی سراج الملوک است که چاپ شده است. دیگر تعلیقه ای است در خلافیات محتوی بر پنج جزء. دیگر کتابی که به روش احیاءالعلوم غزالی نوشته. دو کتاب دیگر یکی بنام برالوالدین و دیگری بنام الفتن نیز به وی نسبت داده اند. ( اعلام زرکلی ج 3 ص 999 ).
حاجی خلیفه درباره سراج الملوک وی آرد:
این کتاب در مواعظ و اندرزهایی است که از سیر پیمبران و آثار اولیاء و پندهای دانشمندان و حِکم حکماء ونوادر خلفاء گرد آورده و به زیباترین ترتیب آن را به رشته تألیف آورده است ، به نحوی که پس از پایان یافتن آن هر پادشاهی که وصف آن بشنید فرمان داد تا ازآن نسخه بردارند و هر وزیری که از وجود آن آگاه شد،نسخه ای از آن را با خود همراه میداشت و در دیباچه کتاب امیر ابوعبداﷲ اموی را یادآور شده است و این کتاب محتوی بر شصت وچهار باب میباشد. ( کشف الظنون ). و صاحب معجم المطبوعات گوید: کتاب مذکور نوبتی بسال 1289هَ. ق. در مطبعه بولاق مصر و نوبتی در مطبعه وطنیه به اسکندریه بسال 1299 هَ. ق. و به حاشیه آن نیزالتبر المسبوک فی نصیحةالملوک تصنیف غزالی و نوبتی هم در حاشیه مقدمه ابن خلدون بسال 1306 هَ. ق. و هم بسال 1319 در مطبعه خیریه مصر به طبع رسیده است. ( معجم المطبوعات ج 2 ستون 1239 ). و رجوع به ابن ابی رندقه و محمدبن الولید و عیون الانباء ج 2 ص 143 و تاریخ الخلفا ص 289 و شدالازار ص 252 و فهرست غزالی نامه و وفیات الاعیان ج 2 صص 53 - 54 شود.
کلمات دیگر: