که عذاب اندوخته کند و بیلفنجد و معنی ترکیبی ذخیره کننده اند و زنده عذاب و کنایه از دل آزارست
عذاب الفنج
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عذاب الفنج. [ ع َ اَ ف َ ] ( نف مرکب ) که عذاب اندوخته کند و بیلفنجد. و معنی ترکیبی ذخیره کننده واندوزنده عذاب و کنایه از دل آزار است :
توانگری به دل است ای گدای با صد گنج
چو راحتی نرسانی مشو عذاب الفنج.
توانگری به دل است ای گدای با صد گنج
چو راحتی نرسانی مشو عذاب الفنج.
میرخسرو ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: