دشت کویر

مختصات: ۳۴°۴۴′۱۵٫۲″ شمالی ۵۴°۴۹′۳۷٫۵۶″ شرقی / ۳۴٫۷۳۷۵۵۶°شمالی ۵۴٫۸۲۷۱۰۰۰°شرقی / 34.737556; 54.8271000
آران و بیدگل
ابیانه
انارک
باتلاق نمک سیرجان
بند علی خان
بیابان پشت ریگ
بیدهند
پارک ملی کویر
کویر نمک - بجستان
پیاده (بیاذه و بیاضه هم نوشته اند)
جندق
چوپانان
چیمه
حوض سلطان
حوض قیلوقه
خور و بیابانک
دریاچه نمک
دق سرخ
روح مرغوم
ریگ جن
سگزی
سُه
کویر سیازگه
عروسان
عشین
فریزهند
قم
کاروانسرای سفیدآب
کویر ابرکوه
کویر چاه غیب
کویر حاج علی قلی
کویر درانجیر (بافق)
کویر ساغند
کویر سیاه کوه (اردکان)
کویر عقدا
گرمه
محمدآباد کوره گز
مرنجاب
مسیله
مصر
معلمان
نائین
هنجن
ورامین
دَشت کَویر یا کویر مرکزی، بیابان غالباً کویری وسیعی است به طول تقریبی ۸۰۰ کیلومتر و عرض تقریبی ۳۲۰ کیلومتر در جنوب رشته کوه البرز در مرکز شمالی ایران. نام آن از کویرهای گسترده واقع در آن گرفته شده است.
کویر مرکزی یا چاله کویر در محدوده جغرافیایی ۳۰/۵۴ تا ۵۷ درجه شرقی و ۳۰/۳۳ تا ۳۰/۳۵ درجه شمالی در مرکز فلات ایران قرار گرفته است. کویر مرکزی پهناورترین کویر ایران است که از شمال به دامنه های البرز مرکزی و شرقی و از غرب به جاده ارتباطی دامغان به جندق و کویر ریگ جن، از شرق به کوه های پیر حاجات و ازبک کوه و از جنوب به محور ارتباطی خور-طبس محدود می شود. پارک ملی کویر، پارک ملی خارتوران، کویر پلوند فردوس، کویر نمک - بجستان، کویر حاج علی قلی (دامغان)، کویر مسیله، بیابان مرنجاب، بیابان بند ریگ و … در این منطقه واقع شده اند.
وسیع ترین کویر ایران که از دامنه های جنوبی البرز تا مرکز ایران گسترش دارد. طول آن ۸۰۰ کیلومتر و عرض آن در حدود ۶۰۰ کیلومتر می باشد. مساحت دشت کویر در حدود ۷۷، ۶۰۰ کیلومتر مربع است. در غرب این کویر دریاچه نمک قرار دارد.

بیابان وسیعی در مرکز شرقی ایران که بخش هایی از استان های سمنان، اصفهان، یزد، و خراسان رضوی، را شامل می شود. از دریاچۀ حوض سلطان در غرب آغاز می شود و تا غرب استان خراسان رضوی ادامه می یابد. مساحت این دشت ۹۷,۹۴۵ کیلومتر مربع، طول آن حدود ۶۷۵ کیلومتر، عرض آن از شمال به جنوب بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ کیلومتر، و ارتفاع پست ترین نقاط آن ۷۰۰ متر است. در بعضی نواحی آن گِل های سیاه رنگ مخلوط با نمک دیده می شود و گاه توفان های شدید، شن و ماسه های آن را به حرکت درمی آورد و تلماسه های عظیمی را تشکیل می دهد. در بارندگی های شدید، رودها و سیلاب های بزرگی به سوی آن روان و در نمکزارهای آن جمع می شوند و باتلاق های عظیم و خطرناکی را پدید می آورند. آب باتلاق های مزبور بر اثر تابش و حرارت آفتاب تبخیر می شود و نمکزارهای وسیعی را از خود به جای می گذارد. بارندگی های زمستانی آن نسبتاً زیاد است و درختچه ها و جنگل های مخصوص در بعضی از نواحی آن دیده می شود. برخی از شهرهای مهم آن عبارت اند از طبس، جندق، و بیابانک.